Μυοσκελετικές Διαταραχές
Με τον όρο Μυοσκελετικές Διαταραχές συνήθως εννοούμε κακώσεις και παθήσεις που αφορούν σε οστά, μυς, αρθρώσεις, τένοντες και συνδέσμους.
Οι διαταραχές αυτές υπάγονται σε δύο βασικές κατηγορίες: α) εκείνες που προκύπτουν ξαφνικά και είναι βραχύβιες, όπως π.χ. κατάγματα, διαστρέμματα κ.λπ. & β) δια βίου καταστάσεις που σχετίζονται με συνεχή πόνο και αναπηρία.
Οι μυοσκελετικές παθήσεις χαρακτηρίζονται συνήθως από πόνο (συχνά επίμονο), περιορισμό της κινητικότητας, της επιδεξιότητας και της λειτουργικής ικανότητας του ατόμου.
Το αποτέλεσμα είναι να μειώνεται η ικανότητα των ανθρώπων να εργάζονται και να συμμετέχουν σε κοινωνικούς ρόλους με τις ανάλογες επιπτώσεις στην ψυχική ευεξία και σε ευρύτερο επίπεδο στην ευημερία των κοινοτήτων.
Παράγονες που συμβάλουν στην εμφάνιση μυοσκελετικών διαταραχών
Παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση μυοσκελετικών διαταραχών είναι οι εξής:
-
φυσικοί και εργονομικοί παράγοντες (ανύψωση, μεταφορά, έλξη, ώθηση, επαναληπτικές κινήσεις, επίπονες και στατικές στάσεις κατά την εργασία, δονήσεις, θερμοκρασία, φωτισμός, θόρυβος)
-
Οργανωτικοί και ψυχοκοινωνικοί παράγοντες (απαιτητική εργασία, έλλειψη ελέγχου, μονότονη και επαναληπτική εργασία)
-
Ατομικά χαρακτηριστικά (ηλικία, προϋπάρχουσες παθήσεις, φύλο, φυσική κατάσταση, σωματική διάπλαση, κάπνισμα, παχυσαρκία).
Παράγοντες που συμβάλουν στην εμφάνιση μυοσκελετικών διαταραχών
Στο functional movement αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά τις μυοσκελετικές διαταραχές με ειδικά σχεδιασμένα προγράμματα, εξατομικευμένα ασκησιολόγια, χειροπρακτικές μεθόδους που επιτρέπουν στον ασθενή να διορθώσει τη στάση του σώματός του, να αποκαταστήσει τη μυική ισορροπία, να ενδυναμώσει το σώμα του & τελικά να φτάσει στην πλήρη αποκατάσταση ή σε μία σημαντική βελτίωση στην ποιότητα ζωής του.
Η φιλοσοφία μας βέβαια στηρίζεται στην πρόληψη & τη σπουδαιότητα της εκγύμνασης όλων μας ως προληπτικό μέτρο για την αποφυγή μελλοντικών μυοσκελετικών πόνων & παθήσεων.
Μυοσκελετικές Παθήσεις
Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ), τα περισσότερα παιδιά της σύγχρονης εποχής εμφανίζουν μυοσκελετικές παθήσεις με τα ποσοστά να είναι παρόμοια και λίγο υψηλότερα, με εκείνα των ενηλίκων πληθυσμών.
Η πολύωρη χρήση ηλεκτρονικών συσκευών επηρεάζει αρνητικά, όχι μόνο την στάση του σώματος και την κίνησή τους, αλλά και τη διάθεση τους για αθλητικές δραστηριότητες.
Η θωρακική μοίρα της Σ.Σ παίζει σημαντικό ρόλο στην κινητική λειτουργία του ανθρώπινου σώματος επηρεάζοντας τη σωστή ευθυγράμμιση και στάση του, και αυτό γιατί είναι ο μεσαίος κρίκος μιας αλυσίδας που δημιουργείται μεταξύ της θωρακικής, της οσφυϊκής και της αυχενικής μοίρας της Σ.Σ.
Η νεανική κύφωση ή νόσος του Scheuermann, είναι μια σημαντική ορθοπεδική διαταραχή η οποία συγκαταλέγεται στις πιο συχνές πηγές πόνου στην πλάτη, τόσο στους νέους όσο και στους ενήλικες. Η νόσος, κατά κύριο λόγο, εμφανίζεται στην πλάτη αλλά υπάρχει περίπτωση να αναπτυχθεί και στην οσφυϊκή μοίρα.
Η θέση W είναι μία θέση οι οποία χρησιμοποιείται από τα περισσότερα παιδιά, όχι μόνο κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού τους, αλλά και κατά τις ώρες ξεκούρασης τους.
Η συγκεκριμένη θέση προσδίδει ισορροπία και σταθερότητα στον κορμό και στο ισχίο, και αυτό βοηθάει το παιδί να επικεντρώνεται στο παιχνίδι του, χωρίς να κουράζεται και χωρίς να προσπαθεί να διατηρήσει αυτά τα στοιχεία κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού του.
Το Dowager’s Hump είναι αποτέλεσμα μιας χρόνιας λανθασμένης στάσης σώματος, όπου λόγω της συνεχούς κάμψης της σπονδυλικής στήλης προς τα εμπρός, δημιουργείται μία καμπυλότητα στο άνω μέρος της πλάτης.
Το ανθρώπινο σώμα έχει κατασκευαστεί έτσι ώστε τα πόδια και τα πέλματά του να κινούνται κατά κανόνα πάνω σε ημιάκαμπτες επιφάνειες όπως χώμα, άμμο, βότσαλα, και αυτό διότι το «μαλακό» έδαφος προσαρμόζεται στις ανατομικές ιδιομορφίες του πέλματος, όπως ακριβώς γίνεται όταν βαδίζουμε ξυπόλητοι στη μαλακή άμμο.
Η λόρδωση είναι μία λανθασμένη στάση του σώματος κατά την οποία παρατηρείται:
-
Αυξημένη οσφυϊκή λόρδωση
-
Αυξημένη πυελική κλίση προς τα εμπρός
Σκολίωση ονομάζουμε μια μη φυσιολογική πλευρική κάμψη της σπονδυλικής στήλης.
Η σπονδυλική στήλη δεν είναι τελείως ευθεία αλλά παρουσιάζει διάφορες κυρτώσεις ή κυρτώματα, τα οποία εμφανίζονται στις αυχενικές, θωρακικές και οσφυϊκές περιοχές στο λεγόμενο «οβελιαίο» επίπεδο.