Groin pain – Πόνος στη βουβωνική χώρα
Ο πόνος στη βουβωνική χώρα (Groin pain) είναι ένας τραυματισμός στους τένοντες των προσαγωγών, ο οποίος προκαλεί πόνο στην περιοχή της κατάφυσης των προσαγωγών στο ηβικό οστό. Ο πόνος στη βουβωνική χώρα (Groin pain), είναι ένας κοινός τραυματισμός σε αθλητές που εκτελούν επαναλαμβανόμενες στροφικές κινήσεις, σπριντ και λακτίσματα (κλωτσιές). Οι τραυματισμοί στη βουβωνική χώρα, αποτελεί έναν από τους πιο συχνούς τραυματισμούς σε άνδρες ποδοσφαιριστές, αντιπροσωπεύοντας μάλιστα το 11% έως 16% όλων των τραυματισμών του ποδοσφαίρου. Άλλα αθλήματα τα οποία εμφανίζουν συχνά τραυματισμούς στη βουβωνική χώρα είναι το χόκεϊ επί πάγου, το τένις, το ράγκμπι, το αμερικανικό ποδόσφαιρο, το μπάσκετ κ.ά. Το κύριο σύμπτωμα του Groin pain, είναι ο έντονος πόνος στην περιοχή της βουβωνικής χώρας και ο ασθενής παρουσιάζει πόνο εσωτερικά του μηρού και ευαισθησία κατά μήκος της κοιλιακής χώρας, του τένοντα ή του προσαγωγού. Αρχικά συνήθως δεν υπάρχει απώλεια στη δύναμη, στο εύρος κίνησης και στη λειτουργικότητα τις περιοχής, αν όμως δεν θεραπευτεί άμεσα και ο τραυματισμός γίνει χρόνιος τότε τα συμπτώματα είναι περίπλοκα και ο ασθενής δεν μπορεί να τα χαρακτηρίσει. Η θεραπεία των μυϊκών τραυματισμών στη βουβωνική χώρα είναι γενικά συντηρητική και σπάνια ενδείκνυται χειρουργική θεραπεία. Αρχικά η θεραπεία των τραυματισμών των μυών-τενόντων, περιλαμβάνει την ακινητοποίηση της περιοχής η οποία πρέπει να περιορίζεται σε όσο το δυνατόν συντομότερη περίοδο για να αποφευχθούν άλλες επιβλαβείς επιδράσεις. Ένα πρόγραμμα αποκατάστασης τραυματισμού στη βουβωνική χώρα θα πρέπει να στοχεύει: Αρχικά στην ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων της ακινητοποίησης, στην ανάκτηση του πλήρους εύρους κίνησης της περιοχής, στην αποκατάσταση της πλήρους μυϊκής δύναμης και αντοχής και στη μυϊκή συναρμογή Μετά την αρχική φάση, θα πρέπει να ξεκινήσει η ενδυνάμωση των μυών, με ασκήσεις οι οποίες θα εκτελούνται σε εύρος κίνησης χωρίς πόνο και χωρίς να παρατηρείται πόνος μετά τη δραστηριότητα. Βέβαια μπορεί να επιτραπεί ήπιος πόνος κατά τη διάρκεια της άσκησης, αλλά θα πρέπει να υποχωρήσει αμέσως μετά τη διακοπή της άσκησης. Όταν επιτευχθεί πλήρες εύρος κίνησης, εφαρμόζουμε υψηλότερα φορτία στον τραυματισμένο μυ και στους τένοντες στοχεύοντας σιγά – σιγά σε πιο εξειδικευμένες ασκήσεις ενδυνάμωσης. Και το τελικό στάδιο είναι η σταδιακή επιστροφή του ασκούμενου στην αθλητική δραστηριότητα, η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να διαρκέσει απο 3 έως 6 μήνες. Πηγή