Τροχαντηρίτιδα – Θυλακίτιδα του ισχίου

Τροχαντιρίτιδα ή αλλιώς θυλακίτιδα του μείζονος τροχαντήρα είναι η φλεγμονή του θύλακα που βρίσκεται στην άρθρωση του ισχίου. Ο θύλακας είναι ένας σάκος με υγρό ο οποίος προστατεύει τα οστά ώστε να μην αναπτύσσουν τριβή μεταξύ τους.

Εξαιτίας της υπερβολικής δραστηριότητας, της παρατεταμένης στάσης που επιβαρύνει τα ισχία και των επαναλαμβανόμενων κινήσεων ο θύλακας με την πάροδο του χρόνου ερεθίζεται και δημιουργείται φλεγμονή.  Η τροχαντηρίτιδα εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες, υπέρβαρα άτομα, σε ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε επεμβάσεις στο ισχίο τους και σε σακχαροδιαβητικούς. 

Η Στέλλα, 55 ετών, καθαρίστρια, υπέφερε από χρόνιους πόνους στο δεξί ισχίο κυρίως όταν ανέβαινε σκαλοπάτια και όταν ξάπλωνε στη δεξιά πλευρά. Ο γιατρός της συνέστησε να δοκιμάσει τη θεραπευτική άσκηση για να απαλλαγεί από τους πόνους.

Έτσι, απευθύνθηκε στο Functional Movement. Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να πραγματοποιήσουμε εξέταση κινητικής αξιολόγησης, η οποία έδειξε λανθασμένη στάση σώματος, αδυναμία στους μυς της λεκάνης και έλλειψη ισορροπίας κατά τη βάδιση. Τα αποτελέσματα αυτά παραπέμπουν σε θυλακίτιδα του ισχίου. 

Σχεδιάσαμε, λοιπόν, ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα θεραπευτικής άσκησης για τη Στέλλα το οποίο πραγματοποιήθηκε σε 3 φάσεις.

• Στην πρώτη φάση επικεντρωθήκαμε στη διαχείριση του πόνου και της φλεγμονής. Αυτό έγινε με την παγοθεραπεία και με τεχνικές & ασκήσεις που μειώνουν τις δομές της φλεγμονής. 
• Στη δεύτερη φάση επικεντρωθήκαμε στην ενδυνάμωση των μυών της λεκάνης και στη βελτίωση του εύρους κίνησης του ισχίου. Επίσης σε αυτή τη φάση προσπαθήσαμε να βελτιώσουμε τη στάση σώματος της ασκούμενης, την ιδιοδεκτικότητα, την ισορροπία και το βάδισμα.
• Η επόμενη φάση στόχευε στην  αποκατάσταση όλων των κινητικών λειτουργιών καθώς και της μυϊκής συναρμογής, ώστε η ασθενής να μπορεί πλέον να επανέλθει στις καθημερινές της δραστηριότητες χωρίς να πονάει. 
• Στο τελικό στάδιο βασικός στόχος ήταν να αποφευχθεί η υποτροπή, μέσω της εκπαίδευσης των μυών του πυρήνα και τη διόρθωση της εμβιομηχανικής των κάτω άκρων. 

Μετά από ένα διάστημα 4,5 μηνών η Στέλλα κατάφερε να μειώσει τους πόνους στο ισχίο, αφού ενδυνάμωσε σημαντικά τους μυς της λεκάνης και βελτίωσε τη στάση σώματός της, πράγμα που της επέτρεπε να εκτελεί την εργασία της με μεγαλύτερη ευκολία.