Αρθρωγενή μυϊκή αναστολή & Μυϊκή ενεργοποίηση

«Τι είναι και ποιος ο ρόλος τους για μια καλή αποκατάσταση»

Ένα σημαντικό κομμάτι για έναν επαγγελματία υγείας ο οποίος αναλαμβάνει την αποκατάσταση ενός μυοσκελετικού τραυματισμού, είναι να καταλάβει τις νευρομυϊκές συνέπειες που εμφανίστηκαν μετά τον τραυματισμό, διότι διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στην ανάρρωση του ασθενούς. Νευρομυϊκές συνέπειες, σημαίνει ότι οι σωστοί μύες δεν κάνουν τη σωστή λειτουργία την κατάλληλη στιγμή, λόγω της νευροπροστατευτικής κινητικής αναστολής των μυών εξαιτίας του τραυματισμού που έχουν υποστεί.

Οι επιπλοκές που μπορεί να παρουσιαστούν μετά από έναν μυοσκελετικό τραυματισμό, μπορεί να περιλαμβάνουν αλλοιώσεις στην αίσθηση της κίνησης, απενεργοποίηση των μυών, μυϊκή αδυναμία και ασυμμετρία, μείωση της ικανότητας της ισορροπίας και ελλείμματα στη συνολική αποτελεσματικότητα της κίνησης.Χαρακτηριστικό μετατραυματικό«σύμπτωμα» ιδιαίτερα όταν ακολουθεί χειρουργική επέμβαση, είναι η αδυναμία που παρατηρείται στους μύες της τραυματισμένης περιοχής και η οποία οφείλεται όχι μόνο σε μυϊκή ατροφία, αλλά και σε νευρολογικούς παράγοντες. Η μυϊκή αδυναμία η οποία οφείλεται σε νευρολογικούς παράγοντες είναι εν μέρει μία συνεχιζόμενη νευρική αναστολή που εμποδίζει το κεντρικό νευρικό σύστημα να ενεργοποίηση πλήρως τους μύες της τραυματισμένης περιοχής, είναι γνωστή ως αρθρωγενή μυϊκή αναστολή (AMI) και δημιουργεί τροποποιημένα – λανθασμένα κινητικά πρότυπα, τα οποία είναι υπεύθυνα για την κακή αποκατάσταση του ασθενή.

Η αρθρωγενή μυϊκή αναστολή (AMI) αναγνωρίζεται ως μια αντανακλαστική μείωση της διέγερσης και της κινητικής νευρώσεως της μυϊκής μάζας της τραυματισμένης περιοχής, εξαιτίας της οποίας μεταβάλλεται η ικανότητά ελέγχου και σταθεροποίησης της τραυματισμένης άρθρωσης. Με απλά λόγια, μετά από έναν τραυματισμό ο μυς απενεργοποιείται και παραμένει απενεργοποιημένος για μεγάλο χρονικό διάστημα,και εξαιτίας της αρθρωγενής μυϊκής αναστολής (AMI) ενισχύονται τα συμπτώματα όπως οίδημα, φλεγμονή, πόνος, αστάθεια, ακόμα και η καταστροφή κάποιων στοιχείων της άρθρωσης. Πρακτικά, η αρθρωγενή μυϊκή αναστολή (AMI) εμποδίζει την αποτελεσματική ενδυνάμωση του μυός μέσω ασκήσεων με βάρη και είναι ο κύριος λόγος που συχνά τα προγράμματα ενδυνάμωσης δεν έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, ιδιαίτερα κατά τα πρώτα στάδια της αποκατάστασης.

Γι αυτόν το λόγο, η μυϊκή ενεργοποίηση των μυών της τραυματισμένης περιοχής θα πρέπει να προηγείται της παραδοσιακής ενδυνάμωσης, έτσι ώστε ο μυς να μπορεί πρώτα να δέχεται τα κατάλληλα νευρικά ερεθίσματα και μετά να επιβαρυνθεί με φορτία.

Πρακτικά λοιπόν τα στάδια αποκατάστασης ενός μυοσκελετικού τραυματισμού θα πρέπει να ακολουθούν την εξής σειρά:

Μυϊκή Ενεργοποίηση → Ενδυνάμωση → Λειτουργικές Κινήσεις →Κινήσεις συγκεκριμένες στο άθλημα → Επάνοδος στην Ενεργό Δράση

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε, ότι η τεχνική ενεργοποίησης των μυών είναικάτι διαφορετικό από τη μυϊκή ενδυνάμωση και είναι μια ειδική διαδικασία η οποία γίνεται από πιστοποιημένους και εξειδικευμένους γυμναστές– φυσικοθεραπευτές,και την οποία εφαρμόζουμε στο functionalmovement έτσι ώστε να μπορούμε να αξιολογήσουμε την ικανότητα ενός ατόμου να παράγει αποτελεσματική συστολή μυών, κάτι το οποίο βοηθάει στο να :

• Εκπαιδεύσουμε το νευρικό σύστημα να ενεργοποιεί τουςκατάλληλους μυς, ανάλογα με την κίνηση που θέλουμε να εκτελέσουμε.
• Προσδιορίσουμε ποιοι μύες δεν λαμβάνουν νευρική εισροή.
• Βελτιώσουμε τη σταθερότητα των αρθρώσεων.
• Παρέχουμε ένα σύστημα κινητικού ελέγχου και ισορροπίας στον ασκούμενο για οποιαδήποτε κίνηση ή δραστηριότητα θέλει να εκτελέσει.

καταφέρνοντας έτσι η αποκατάσταση και η διαδικασία της θεραπευτικής άσκησης & ενδυνάμωσης να γίνει σωστά και με ασφάλεια,ώστε ο ασκούμενος να επανέλθει στις καθημερινές του δραστηριότητες έτοιμος και χωρίς υποτροπές στον τραυματισμό του.