Άνδρας ηλικίας 52 χρόνων Δημήτρης Π, η εργασία του οποίου απαιτεί έντονη χειρωνακτική δραστηριότητα επισκέφτηκε το functional movement παραπονούμενος για

• Πόνο στο δεξιό ώμο, για πάνω από 3 μήνες

• Δυσκολία στην ανύψωση του δεξιού βραχίονα

• Πόνο στο δεξιό ώμο κατά τη διάρκεια της νύχτας

• Δυσκολία εκτέλεσης καθημερινών δραστηριοτήτων π.χ να χτενίσει τα μαλλιά του, να φορέσει τη μπλούζα του, να πιεί ένα ποτήρι νερό κ.α

Ο παραπάνω ασθενής υποβλήθηκε σε μία σειρά εξετάσεων, μέσω των οποίων ο γιατρός διέγνωσε «Το σύνδρομο του παγωμένου ώμου» ή σύμφωνα με τον ιατρικό όρο Συμφυτική θυλακίτιτδα. Και ενώ του συνέστησε φαρμακευτική αγωγή και τις προβλεπόμενες φυσικοθεραπείες, τα συμπτώματα δεν υποχωρούσαν.

Το σύνδρομο του παγωμένου ώμου είναι ένας όρος που περιγράφει μία παθολογική κατάσταση, η οποία χαρακτηρίζεται κυρίως από επώδυνη δυσκαμψία. Πρόκειται για μια φλεγμονώδη πάθηση που προσβάλει ολόκληρο το στροφικό πέταλο και τον υποκείμενο θύλακα της άρθρωσης, οδηγώντας σε συρρίκνωση των ιστών και προσκόλληση του θύλακου σε παρακείμενους ιστούς (π.χ κεφαλή βραχιόνιου). Το αποτέλεσμα είναι να πονάει ο ασθενής και να μην μπορεί να εκτελέσει απλές καθημερινές κινήσεις.

Ο συγκεκριμένος κύριος επισκέφτηκε το functional movement, ώστε μέσω της εξέτασεις της κινητικής αξιολόγησης, να εντοπίσουμε τις αιτίες που προκαλούσαν τη δυσλειτουργία του δεξιού ώμου και μέσω της θεραπευτικής άσκησης να τις διορθώσουμε.

Τα αποτελέσματα της κινητικής αξιολόγησης έδειξαν:

• Ασυμμετρία στην ωμική ζώνη, με το δεξιό ώμο να έχει μία κλίση προς τα εμπρός σε σχέση με τον αρ. ώμο, και αυτό επηρέαζε και την λειτουργία της δεξιάς ωμοπλάτης

• Μειωμένο εύρος κίνησης στο δεξιό ώμο και δυσκολία εκτέλεσης στροφικών κινήσεων

• Αδυναμία στους μύες της δεξιάς ωμικής ζώνης σε σχέση με τους μύες της αριστερής ωμικής ζώνης

Λαμβάνοντας υπόψη τα αποτελέσματα της κινητικής αξιολόγησης, σχεδιάσαμε ένα εξατομικευμένο ασκησιολόγιο, μιας και η κάθε θεραπεία θα πρέπει να προσαρμόζεται σε κάθε άτομο αλλά και ανάλογα με το στάδιο της πάθησης.

Τα στάδια της θεραπείας που ακολουθήσαμε ήταν:

– Στο αρχικό στάδιο, στόχος μας ήταν να μειώσουμε – εξαλείψουμε τον πόνο, κάτι το οποίο σήμαινε εκτέλεση μόνο εκείνων των δραστηριοτήτων – ασκήσεων οι οποίες δεν προκαλούσαν πόνο.

Ενώ ταυτόχρονα, στοχεύαμε στη βελτίωση του εύρους κίνησης της άρθρωσης.

Το συγκεκριμένο στάδιο διήρκησε 4-5 εβδομάδες.

– Στο δεύτερο στάδιο, στόχος μας ήταν η κινητοποίηση τελικής εμβέλειας της άρθρωσης, ώστε να κινητοποιηθούν συσσωρευμένες περιαρθρικές δομές και η ενδυνάμωση της ωμοπλάτης, ώστε να στηρίξη τη δεξιά ωμική ζώνη και να διορθώσει την ασυμμετρία που εντοπίσαμε.

Το συγκεκριμένο στάδιο διήρκησε 4-6 εβδομάδες.

– Το τελικό στάδιο της θεραπείας περιελάμβανε ασκήσεις ενδυνάμωσης των μυών της δεξιάς ωμικής ζώνης κινητική μάθηση και εκπαίδευση στη σωστή κίνηση και λειτουργία της ωμικής ζώνης και ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας, μέσω των οποίων ο ασθενης – ασκούμενος αποκτά κινητικό έλεγχο και καλύτερη αίσθηση της συγκεκριμένης άρθρωσης.

Το συγκεκριμένο στάδιο διήρκησε 4-5 εβδομάδες.

Ο ασθενής μετά από ένα διάστημα 4-5 μηνών, ανέκαμψε πλήρως και ήταν πλέον σε θέση όχι μόνο να εκτελεί όλες του τις καθημερινές δραστηριότητες με ευκολία και χωρίς πόνο, αλλά να είναι και πιο αποδοτικός στην εργασία του.