καιρός δεν το επέτρεπε δημιουργούσα διάφορες γυμναστικές επιδείξεις στο διάδρομο του σπιτιού μου (κάμψεις, κυβιστήσεις κ.τ.λ) Όταν πάλι δε, ερχόταν η ώρα του ύπνου και έσβηνε το φως τότε ονειρευόμουν ότι μεγαλώνοντας θα γίνω μεγάλος αθλητής, γιατί ο αθλητισμός είναι η ίδια μου η ζωή.

Με το πέρασμα των χρόνων και φτάνοντας στα εφηβικά μου χρόνια, το στρουμπουλό παιδί, έγινε πιο στρουμπουλό, πιο δυσκίνητο με αποτέλεσμα να κλειστώ στον εαυτό μου, να έχω χαμηλή αυτοπεποίθηση και γενικότερα να φοβάμαι την ενασχόληση μου με τον αθλητισμό, μιας και οι πιθανότητες να τα καταφέρω δεν ήταν με το μέρος μου. Οι γονείς μου αντιλαμβανόμενοι αυτή την κατάσταση, με ώθησαν να ασχοληθώ με την κωπηλασία. Ένα άθλημα σχετικά απαιτητικό το οποίο δε θα μου έδινε περιθώρια απομάκρυνσης μιας και ο προπονήσεις έχουν καθημερινή συχνότητα. Στόχος της συστηματικής προπόνησης είναι η καθημερινή δραστηριότητα, γιατί πραγματικά αυτό είναι που πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας, να αθλούνται καθημερινά.

Η ενασχόληση μου με την κωπηλασία (πράγμα για το οποίο ευγνωμονώ τους γονείς μου) μου άφησε ίσως την καλύτερη κληρονομιά. Αρχικά έμαθα να χάνω. Έμαθα ότι για να κερδίσει κανείς πρέπει να μάθει να παλεύει, να αγωνίζεται και να εξελίσσεται καθημερινά και αυτό ήταν που με οδήγησε στο να διακριθώ σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο στην 5η θέση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Ανδρών & 2ος Μεσογειονίκης.

Στην πραγματικότητα όμως δεν κατάφερα μόνο να διακριθώ, αλλά κατάφερα να αλλάξω. Να αλλάξω τη ψυχολογία μου, την αυτοπεποίθηση μου, τη νοοτροπία μου, το σώμα μου. Το στρουμπουλό, δυσκίνητο παιδί, χωρίς πολλές ικανότητες, κατάφερε να γίνει στο άθλημα του, ένας από τους καλύτερους αθλητές παγκοσμίως. Έπειτα εδραιώθηκε και η σχέση μου με την άθληση όταν ο στόχος μου επιτεύχθηκε με την εισαγωγή μου στη γυμναστική ακαδημία Τ.Ε.Φ.Α.Α Θεσ/κης.

Το επάγγελμα του γυμναστή, είναι ένα δύσκολο επάγγελμα το οποίο δεν περιορίζεται στο πακετάκι των έξι κοιλιακών και στα καλογυμνασμένα μπράτσα και τους γλουτούς . Στόχος είναι η καλύτερη και ασφαλέστερη εκγύμναση των ασκούμενων, η αποκατάσταση των ασκούμενων από μυοσκελετικούς τραυματισμούς, και η σωστή εκπαιδευτική προσέγγιση και διδασκαλία των παιδιών & αθλητών, καθώς και των ατόμων τα οποία ανήκουν σε ειδικές κατηγορίες. Για να μπορέσει να ανταπεξέλθει ένας γυμναστής σε αυτές τις απαιτήσεις θα πρέπει να μετεκπαιδεύεται δια βίου.

Τελειώνοντας τις σπουδές μου, δεν ήθελα απλά να γίνω ένας καλός γυμναστής, αλλά ήθελα να γίνω ο καλύτερος γυμναστής και να προσπαθήσω μέσα από αυτό το επάγγελμα να πείσω τον κόσμο ότι μπορεί να αλλάξει και να βελτιώσει την υγεία του, τη διάθεση του, την ψυχολογία του.

Η εμπειρία μου στο χώρο και η ανταπόκριση των ασκούμενών μου στην τεχνική μου, με φέρνουν ένα βήμα πιο κοντά στο να αποδείξω ότι «ΝΑΙ» η άθληση μπορεί να σε βοηθήσει να αλλάξεις και ότι αφού το κατάφερα εγώ, μπορούν να τα καταφέρουν όλοι!

Αυτό ήταν και το έναυσμα στο να δημιουργηθεί το Functional Movement.