Ο 36 χρονος Βασίλης Μ. ταλαιπωρούνταν από πόνους στα γόνατα πάρα πολύ καιρό.

Ενώ ήταν ένα δραστήριο και αθλητικό άτομο, μετά από μία περίοδο κατά την οποία έκανε πολλά χιλιόμετρα τρέξιμο σε ορεινές διαδρομές, άρχισε να νοιώθει αρχικά ήπιους πόνους στα γόνατα οι οποίοι με την πάροδο του χρόνου γίνανε πιο έντονοι.

Οι πόνοι αυτοί , ήταν γενικά «θαμποί» στο μπροστινό ή στο πίσω μέρος του γονάτου, οι οποίοι επιδεινώνονταν όταν ανέβαινε ή κατέβαινε σκάλες ή ακόμα όταν βρίσκονταν σε καθιστή θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Όλη αυτή η κατάσταση ανάγκασε το Βασίλη να σταματήσει οποιαδήποτε αθλητική δραστηριότητα και αν έκανε, ενώ οι συνεχείς πόνοι τον δυσκόλευαν στη δουλειά του, αλλά και σε όλες του τις καθημερινές δραστηριότητες, με αποτέλεσμα να σταματήσει τον δραστήριο και αθλητικό τρόπο ζωής που είχε, να βάλει σωματικό βάρος και γενικότερα να επηρεαστεί αρνητικά την ψυχολογία του.

Επίσκεψη γιατρού

Ο Βασίλης επισκέφτηκε αρχικά διάφορους γιατρούς οι οποίοι όλοι του συνταγογράφησαν φαρμακευτικές αγωγές οι οποίες μόλις τελείωναν οι πόνοι επέστρεφαν και πάλι.

Στη συνέχεια ο Ορθοπεδικός του ζήτησε να κάνει μαγνητική και εξετάσεις αίματος, οι οποίες δεν έδειξαν κάποιο πρόβλημα με αποτέλεσμα, ο γιατρός να του δώσει νέα φαρμακευτική αγωγή και να του συστήσει ξεκούραση.

Και ενώ αρχικά ήταν καλύτερα, μετά από μία εβδομάδα από την ολοκλήρωση της αγωγής και μόλις προσπάθησε να γίνει πιο δραστήριος στην καθημερινότητά του, οι πόνοι επέστρεφαν και πάλι. Τότε ο γιατρός του είπε ότι το πρόβλημα του οφείλονταν σε κακή εμβιομηχανική του σώματός του και σε ανισορροπία των μυών και τον παρέπεμψε στο functional movement.

Στο functional movement, ο Βασίλης υποβλήθηκε σε λεπτομερή κλινική και κινητική αξιολόγηση της εμβιομηχανικής αλυσίδας, κατά την οποία εντοπίσαμε ότι οι μύες του ισχίου ήταν αδύναμοι και αυτό δημιουργούσε μία αστάθεια στην άρθρωση της λεκάνης.

Η αστάθεια αυτή επιβάρυνε του εξωτερικούς μύες του ποδιού και «έσφιγγε» τη λαγονοκνημιαία ταινία, με αποτέλεσμα να τραβάει την άρθρωση του γονάτου προς τα έξω. Όλη αυτή η κατάσταση στρεσάριζε τον έσω πλατύ τετρακέφαλο και τραβούσε την επιγονατίδα προς τα έξω κάτι το οποίο προκαλούσε πόνο, εξασθενούσε τους μύες του τετρακέφαλου και οδηγούσε στη φθορά του χόνδρου κάτω από το γόνατο μια κοινή πάθηση σε δραστήριους ενήλικες.

Πόνος στο γόνατο

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της κλινικής και κινητικής αξιολόγησης, εξηγήσαμε στο Βασίλη ότι για να απαλλαγεί από τους πόνους και για να ξαναγίνει δραστήριος θα έπρεπε, να ακολουθήσει το πρόγραμμα άσκησης που θα σχεδιάζαμε αποκλειστικά για αυτόν, με βάση τις αδυναμίες και τις κινητικές δυσλειτουργίες του σώματός του.

Έτσι το ασκησιολόγιο το οποίο σχεδιάσαμε στόχευε στην επανευθυγράμμιση της επιγονατίδας, ώστε να ελαττωθούν ή να εξαφανίστουν τα συμπτώματα κάτι το οποίο θα σταθεροποιήσει την άρθρωση κατά την εκτέλεση των διάφορων κινήσεων του, και αυτό το πετύχαμε εστιάζοντας:

1η φάση: Στη μυϊκή ενδυνάμωση και βελτίωση της κινητικότητας των αρθρώσεων, δηλαδή στην ενδυνάμωση του έσω πλατύ τετρακέφαλου και των γλουτιαίων μυών, κάτι το οποίο θα βελτιώσει την κινητικότητα και τον κινητικό έλεγχο της άρθρωσης του γονάτου. Για τη μυϊκή ενδυνάμωση, χρησιμοποιήσαμε ασκήσεις οι οποίες δεν προκαλούσαν πόνο κατά την εκτέλεση τους, ενώ ταυτόχρονα ελέγχαμε ώστε ο ασκούμενος να διατηρεί μια κανονική οσφυϊκή λόρδωση και να μην αντισταθμίζει την κίνηση με τη λεκάνη του.

2η φάση: Στην ενεργοποίηση των γλουτών, διότι η αδυναμία των γλουτιαίων μυών, επηρεάζει τη θέση και την κίνηση του ποδιού, άρα και την άρθρωση του γονάτου, και μάλιστα τα άτομα αυτά έχουν συνήθως κακή ισορροπία και κακή μυϊκή συναρμογή στις κινήσεις τους, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται η συγκεκριμένη άρθρωση.

Οι ασκήσεις ενεργοποίησης των γλουτών περιελάμβαναν κυρίως ασκήσεις ενδυνάμωσης των απαγωγών του ισχίου και των πλευρικών περιστροφέων, διότι σύμφωνα με έρευνες έχει αποδειχθεί ότι η σωστή λειτουργικότητα των μυών του ισχίου μειώνει τους πόνους στην άρθρωση του γονάτου.

3η φάση: Σε ασκήσεις βελτίωσης της ιδιοδεκτικότητας και της ισορροπίας, οι οποίες θα επαναφέρουν την ευελιξία, την σταθερότητα και την αίσθηση στην άρθρωση.

Οι ασκήσεις βελτίωσης της ιδιοδεκτικότητας και της ισορροπίας, θα πρέπει να αποτελούν οπωσδήποτε μέρος ενός θεραπευτικού προγράμματος για την αποκατάσταση της άρθρωσης του γονάτου, διότι οι ασθενείς με πόνους στα γόνατα εμφανίζουν σε μεγάλο βαθμό μειωμένη ιδιοδεκτικότητα και ισορροπία κάτι το οποίο δημιουργεί αστάθεια και επιβαρύνει την άρθρωση του γονάτου.

4η φάση: Σε αυτή τη φάση αυξήσαμε σταδιακά την επιβάρυνση και τη δυσκολία των ασκήσεων, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι ο Βασίλης είναι έτοιμος να επιστρέψει τόσο στις καθημερινές του, όσο και στις αθλητικές του δραστηριότητες, με ασφάλεια και με τη σιγουριά ότι δεν θα ξαναεμφανιστούν οι πόνοι που είχε στο παρελθόν.

Μετά από 10 εβδομάδες και εφαρμόζοντας υπό την επίβλεψή μας το εξειδικευμένο και εξατομικευμένο πρόγραμμα άσκησης που σχεδιάσαμε, ο Βασίλης σταμάτησε να πονάει και μάλιστα, φροντίζοντας να του προτείνουμε τα κατάλληλα για εκείνον αθλητικά παπούτσια, ξεκίνησε ξανά να τρέχει κάτι το οποίο του έδωσε χαρά και αυτοπεποίθηση.

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε, ότι σημαντικό μέρος του συγκεκριμένου προγράμματος αποκατάστασης ήταν:

A) η βελτίωση του κινητικού ελέγχου του ασκούμενου, διότι με αυτόν τον τρόπο εκτός του ότι απόκτησε τον έλεγχο του σώματός του και των κινήσεων του, παράλληλα κατάφερε να σταθεροποιήσει και να συντονίσει την κίνηση του, στοιχεία πολύ σημαντικά για την προστασία των γονάτων του.

B) ο συνεχείς έλεγχος της εκτέλεσης του θεραπευτικού προγράμματος από τον επαγγελματία της άσκησης, διότι με αυτόν τον τρόπο ελέγχαμε τη ώστε η εκτέλεση των ασκήσεων να γίνεται σωστά, ελεγχόμενα, ισορροπημένα και συμμετρικά, ώστε το κεντρικό νευρικό σύστημα να επαναπρογραμματίσει και να αποτυπώσει τη σωστή κίνηση, η οποία αποθηκεύεται αρχικά στη βραχυπρόθεσμη μνήμη μας και στη συνέχεα με τη συνεχή επανάληψη στη μακροπρόθεσμη μνήμη, ώστε να γίνει συνήθεια στον ασκούμενο.