Παρόλες όμως τις επιστημονικές αναφορές για την θεραπευτική δράση της άσκησης, ο περισσότερος κόσμος δεν την εφαρμόζει είτε λόγω έλλειψης ενημέρωσης είτε λόγω του ότι ο ασθενής θα πρέπει να έχει μία ενεργή και όχι παθητική συμμετοχή.

Σε τι διαφέρει όμως η άσκηση ως μέσω θεραπείας σε σχέση με την απλή μορφή της άσκησης

Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην άσκηση ως μέσω θεραπείας και στην απλή μορφή άσκησης, είναι ότι η άσκηση ως μέσω θεραπείας δεν επικεντρώνεται μόνο στην ενδυνάμωση των μυών, ενώ οι περισσότεροι γιατροί και επαγγελματίες υγείας πιστεύουν ό,τι αν ο ασκούμενος δυναμώσει τότε θα σταματήσει και να πονάει.

Η αντίληψη αυτή είναι λανθασμένη και σε εντελώς διαφορετική φιλοσοφία και κατεύθυνση από την φιλοσοφία της άσκησης ως μέσω θεραπείας. Στόχος της άσκησης ως μέσω θεραπείας, είναι να μειώσει τον πόνο του ασθενή ενώ ταυτόχρονα να βελτιώσει την λειτουργικότητά του. Επίσης αυτού του είδους η θεραπεία εκπαιδεύει τον ασθενή στο να αυτοδιαχειρίζεται τις καταστάσεις του βοηθώντας τον όχι μόνο να ανακουφιστεί από τους πόνους, αλλά και να αποφύγει μελλοντικούς πόνους η μία πιθανή χειρουργική επέμβαση. Ο στόχος αυτός όμως δεν επιτυγχάνεται μόνο με την ενδυνάμωση των μυών, αλλά μέσα από μία πολύ πιο περίπλοκη και εξειδικευμένη διαδικασία.

Αρχικά ο εξειδικευμένος επαγγελματίας, θα πρέπει να εντοπίσει την αιτία που προκαλεί τον πόνο και στην συνέχεια να σχεδιάσει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα άσκησης. Το πρόγραμμα αυτό της άσκησης όμως, δεν επικεντρώνεται όμως στην ενδυνάμωση των μυών, αλλά επικεντρώνεται στην σωματική κατάσταση και στις σωματικές ικανότητες του ασθενή. Αυτό σημαίνει ότι ανάλογα με την αιτία που προκαλεί τον πόνο ο θεραπευτής θα επιλέξει αν το πρόγραμμα της άσκησης θα επικεντρωθεί:

• στην κινητοποίηση των μαλακών ιστών ή
• στην κινητοποίηση των αρθρώσεων ή
• στην απελευθέρωση των υπεδραστήριων μυών ή
• στην ενεργοποίηση των υπολειτουργικών μυών ή
• στη σταθεροποίηση των συγκεκριμένων περιοχών του ανθρώπινου σώματος.

Γιατί όμως η ενδυνάμωση των μυών δεν είναι πάντα αποτελεσματική στη θεραπεία χρόνιων πόνων

1. Η ενδυνάμωση των μυών δεν αποτελεί αποτελεσματική θεραπεία στην θεραπεία χρόνιων πόνων διότι:
2. Η άσκηση η οποία εστιάζει στην ενδυνάμωση, «σφίγγει» ακόμα περισσότερο τους υπερδραστήριους μύες, οι οποίοι με την σειρά τους προκαλούν ακόμα περισσότερο ένταση και πόνο
3. Η άσκηση η οποία εστιάζει στην ενδυνάμωση, δεν βοηθάει στο να βελτιωθεί το εύρος κίνησης μίας δύσκαμπτης άρθρωσης, αλλά το αντίθετο.
4. Μια τραυματισμένη περιοχή του ανθρώπινου σώματος, έχει τραυματισμένους συνδέσμους και ιστούς, οι οποίοι δεν είναι έτοιμοι να δεχτούν εξωτερικές επιβαρύνσεις .
5. Συνήθως οι τραυματισμένες περιοχές του ανθρώπινου σώματος, εμφανίζουν μια αστάθεια η οποία αν δεν διορθωθεί δεν μπορεί αυτή {η περιοχή} να δεχτεί μια άσκηση που εστιάζει στην ενδυνάμωση, γιατί αυτό θα μεγαλώσει την αστάθεια και θα προκαλέσει ακόμη περισσότερη δυσλειτουργία και πόνο.

Γιατί η άσκηση ως μέσω θεραπείας είναι η πιο αποτελεσματική θεραπεία ενάντια στο χρόνιο πόνο

Γιατί τα άτομα που ταλαιπωρούνται από χρόνιους πόνους, δεν σημαίνει ότι έχουν και αδύναμους μύες. Οι πόνοι αυτοί, μπορεί να οφείλονται.

• Σε μυϊκούς σπασμούς
• Σε αστάθεια
• Σε χαλαρούς συνδέσμους κτλ

Γι΄συτό το λόγο οι συμβατικοί τρόποι θεραπείας (ΤΕΝ, μασάζ, υπέρηχοι κ.α), ανακουφίζουν προσωρινά από τους πόνους και όχι μόνιμα.

Με λίγα λόγια, η άσκηση ως μέσω θεραπείας σε συνδυασμό με τη χειροπρακτική φροντίδα, είναι πολύ  πιο αποτελεσματική για την εξάλειψη – θεραπεία του χρόνιου πόνου, διότι αυτή δεν εστιάζει μόνο την ενδυνάμωση των μυών, αλλά στην σωματική και μυϊκή κατάσταση του ασθενή λαμβάνοντας πάντα υπόψη τις σωματικές ικανότητες του ασθενή.

Παγούνης Νικόλαος

Κινησιολόγος – Κινησιοθεραπευτής

Εξειδίκευση στην Ιατρικής της Άσκησης

& στην Αθλητική Φυσικοθεραπεία

International Certificate in Osteopathic &

Chiropractic Manipulation

Το άρθρο Η άσκηση ως μέσω θεραπείας δεν επικεντρώνεται μόνο στην ενδυνάμωση των μυών εμφανίστηκε πρώτα στο Functional Movement.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η κινησιολογία θεωρείται η πιο αποτελεσματική θεραπεία στην ανακούφιση από τον χρόνιο πόνο. Επειδή για να επιτευχθεί μια μακροπρόθεσμη ανακούφιση από τον χρόνιο πόνο, πρέπει να αξιολογηθούν και να ερευνηθούν πολλές περιοχές του ανθρώπινου σώματος. Και η κινησιολογία είναι η επιστήμη που μπορεί να το κάνει αυτό με μεγάλη αποτελεσματικότητα, διότι ενσωματώνει πολλές τεχνικές οι οποίες έχουν αποδειχθεί, ότι είναι αποτελεσματικές στη θεραπεία και στην ανακούφιση από τον χρόνιο πόνο.

Μοτίβα κίνησης

Για να κινηθεί το ανθρώπινο σώμα, θα πρέπει κάποιοι μύες να «δουλέψουν» (ώστε να κινήσουν τα οστά και τις αρθρώσεις), άλλοι να χαλαρώσουν για να επιτρέψουν την κίνηση, ενώ άλλοι να ενεργοποιηθούν για να υποστηρίξουν τη σωματική δομή. Για παράδειγμα: όταν θέλουμε να κάνουμε πλάγια κάμψη του σώματός μας προς  τα δεξιά, οι μύες  της δεξιάς πλευράς της Σ.Σ πρέπει να κάνουν σύσπαση, ενώ ταυτόχρονα οι μύες στην αριστερή πλευρά να χαλαρώσουν. Επίσης άλλοι μύες θα πρέπει να ενεργοποιηθούν για να κρατήσουν το σώμα σταθερό, ώστε αυτό να μην κυλήσει προς τα εμπρός ή προς τα πίσω.

Εάν σε όλο αυτό το κινητικό μοτίβο, ένας από τους εμπλεκόμενους μύες δεν λειτουργήσει φυσιολογικά, με μια ομαλή και συντονισμένη σειρά, τότε μπορεί να προκληθεί πόνος και δυσκαμψία. Εάν σκεφτούμε κιόλας ότι τα περισσότερα μοτίβα τα εκτελούμε επανειλημμένα και καθημερινά, τότε η εμφάνιση κάποιου είδους μυοσκλετικού πόνου είναι πολύ πιθανή.

Πως μπορούμε να εντοπίσουμε μία μυϊκή δυσλειτουργία;

Αυτό γίνεται με την αξιολόγηση της μυϊκής λειτουργίας του ανθρώπινου σώματος. Οι μεμονωμένοι μύες πρέπει να αξιολογηθούν:

Πρώτον: για να διασφαλιστεί ότι συστέλλονται και απελευθερώνονται αποτελεσματικά και δεύτερον: για να ελέγξουμε εάν μπορούν να κινηθούν σε ένα πλήρες και φυσιολογικό εύρος κίνησης.

Αυτές οι μυϊκές εξετάσεις, εφαρμόζονται από την επιστήμη της κινησιολογίας μέσω της οποίας ελέγχουμε τη δύναμη, το εύρος κίνησης καθώς και τη ροή ενέργειας και ποιότητας της κίνησης.

Στάση σώματος και χρόνιος πόνος

Σύμφωνα με τους επιστήμονες η καθιστική ζωή είναι η μάστιγα του αιώνα και αυτό γιατί ο καθιστικός τρόπος ζωής μας προκαλεί πολλά προβλήματα υγείας. Οι ώρες που περνάμε καθισμένοι μπροστά σε έναν υπολογιστή, στην τηλεόραση ή παίζοντας βιντεοπαιχνίδια, προκαλούν σφίξιμο και αδυναμία των μυών, καθώς και στασιμότητα της λεμφικής ροής. Όλα αυτά μπορεί να οδηγήσουν σε χρόνιο πόνο, σε δυσλειτουργία των μυών, της αναπνοής και σε πίεση των νευρικών οδών.

Η ενεργοποίηση συγκεκριμένων μυών οι οποίοι ευθύνονται στο να κρατήσουν το σώμα μας σε μια φυσιολογική ευθυγράμμιση κατά την εκτέλεση των καθημερινών μας δραστηριοτήτων (βάδιση , όρθια θέση , καθιστική θέση , τρέξιμο κ.α ), είναι πολύ σημαντική υπόθεση στο να αποφύγουμε μελλοντικούς πόνους στο σώμα μας. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω της κινησιολογίας

Προηγούμενος τραυματισμός και χρόνιος πόνος

Όταν το σώμα μας δεν είναι λειτουργικό και με σωστή μυϊκή λειτουργία, είναι πολύ πιθανό ένας παλαιότερος τραυματισμός να επανέλθει . Αυτό οφείλεται στο ότι το υποσυνείδητο μας, αναγνωρίζει την παλαιότερη κατάσταση και ενεργοποιεί ένα μοτίβο απόκρισης που προκαλεί ξανά τον πόνο. Η επιστήμη της κινησιολογίας εφαρμόζεται επίσης σε πόνους που σχετίζονται με τραυματισμούς, επειδή στοχεύει στην εξισορρόπησή του ανθρώπινου σώματος όχι μόνο από φυσικής (σωματική), αλλά και από τη συναισθηματικής πλευράς. Παράδειγμα το αίσθημα του φόβου που μπορεί να σας προκαλεί κάποια κίνηση ή δραστηριότητα επειδή ήταν η κίνηση ή δραστηριότητα κατά την οποία τραυματιστήκατε στο παρελθόν,  πρέπει μέσω της σωστή κίνησης και εκτέλεσης συγκεκριμένων κινητικών μοτίβων  να την αντιμετωπίσουμε ώστε να επιλυθεί πλήρως ο πόνος.

Στρες και χρόνιος πόνος

Είναι εύκολο να καταλάβουμε πως το στρες μπορεί να προκαλέσει πόνο, αν αντιληφθούμε ότι η ανταπόκριση του ανθρώπινου σώματος στο στρες είναι μία εγρήγορση για «μάχη ή φυγή». Αυτό σημαίνει ότι όταν είμαστε στρεσαρισμένοι, οι μύες μας είναι σφιγμένοι – τεντωμένοι και όταν αυτό συμβαίνει για μεγάλο χρονικό διάστημα, η ένταση είναι δύσκολο να εκτονωθεί επειδή το σώμα μας προσαρμόζεται σε αυτή την κατάσταση, και τη θεωρεί πλέον φυσιολογική – κανονική.

Και σε αυτή την περίπτωση η επιστήμη της κινησιολογίας βοηθάει αποτελεσματικά στην ανακούφιση από το χρόνιο πόνο, επειδή το υποκείμενο στρεσάρισμα αντιμετωπίζεται με την απελευθέρωση των μυών οι οποίοι είναι σφιγμένοι.

Οι κινησιολόγοι μέσω της επιστήμης της κινησιολογίας, μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά και να ανακουφίσουν τους ασθενείς τους από χρόνιους πόνους, διότι είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι στο να εντοπίζουν και στη συνέχεια να διορθώνουν λανθασμένα κινητικά μοτίβα και μυϊκές δυσλειτουργίες και ανισορροπίες. Αυτό συμβαίνει διότι εφαρμόζουν εξειδικευμένες δοκιμές μέσω των οποίων εξετάζουν – ελέγχουν την εκτέλεση των κινητικών μοτίβων του ασθενή και της μυϊκής λειτουργίας του σώματός του, ώστε να εντοπίσουν την αιτία του πόνου.

Στην συνέχεια έχουν τις γνώσεις στο να αναπτύξουν κατάλληλα και εξειδικευμένα προγράμματα άσκησης, μέσω των οποίων οι ασθενείς τους γίνονται πιο ανθεκτικοί, πιο δυνατοί και το κυριότερο πιο λειτουργικοί .

Αυτοί είναι οι λόγοι που κάνουν τους επιστήμονες να θεωρούν την επιστήμη της κινησιολογίας ως την πιο αποτελεσματική θεραπεία στην ανακούφιση του χρόνιου πόνου.

ΠαγούνηςΝικόλαος

Κινησιολόγος – Κινησιοθεραπευτής

Εξειδίκευση στην Ιατρικής της Άσκησης

& στην Αθλητική Φυσικοθεραπεία

International Certificate in Osteopathic &

Chiropractic Manipulation

Το άρθρο Γιατί η κινησιολογία είναι αποτελεσματική στην θεραπεία του χρόνιου πόνου εμφανίστηκε πρώτα στο Functional Movement.

Ποιοι είναι οι μύες του πυρήνα;

Αν φανταστούμε το ανθρώπινο σώμα με τη μορφή ενός LEGO (εικ.1), το κεντρικό του τμήμα αποτελεί τον “πυρήνα” (core) του ανθρώπινου σώματος. Όταν λέμε “πυρήνα” του ανθρώπινου σώματος, αυτός περιλαμβάνει:

• Το κάτω μέρος της πλάτης
• Τη λεκάνη, και
• Το ισχίο

Διαμορφώνοντας το οσφυοπυελικό & ισχίου σύμπλεγμα – Lumbopelvic hip complex (LPHC). Το LPHC, συνδέει τα άνω & κάτω άκρα του ανθρώπινου σώματος, και χρησιμεύει ως άμεσος κρίκος στη μεταφορά ενέργειας κατά μήκος της κινητικής αλυσίδας (Kibler et al. 2006).

Όσο πιο σταθεροί, δυνατοί ισορροπημένοι και ελαστικοί είναι οι μύες του LPHC, τόσο πιο εύκολα μπορούμε να κινήσουμε και να ελέγξουμε το τμήμα αυτό. Αντίθετα, όταν οι μύες του LPHC είναι αδύναμοι, τότε αυτό είναι ένα θεμελιώδες πρόβλημα που δημιουργεί αναποτελεσματικές κινήσεις και κίνδυνο εμφάνισης πολλών τραυματισμών και πόνων.

Λειτουργική ανατομία των μυών του LPHC

Για να καταφέρει ένας επαγγελματίας της υγείας & της άσκησης, να δουλέψει με ασφάλεια & αποτελεσματικότητα του μύες του “πυρήνα” ενός ασθενή, θα πρέπει να γνωρίζει καλά τη λειτουργική ανατομία και τους μηχανισμούς σταθεροποίησης του LPHC.

Αυτοί οι μηχανισμοί σταθεροποίησης, είναι:

Α) Το τοπικό σύστημα σταθεροποίησης, το οποίο περιλαμβάνει:

• τους εν τω βάθη μύες που είναι υπεύθυνοι κυρίως για τη σταθεροποίηση μεσοσπονδύλιων διαστημάτων, και
• του μύες που είναι υπεύθυνοι για τη στάση του σώματος.

Β) Το περιφερειακό σύστημα σταθεροποίησης, το οποίο περιλαμβάνει τους μύες που συνδέουν τη Σ.Σ με τη λεκάνη (τετράγωνος οσφυϊκός, λαγονοψοϊτης, ορθός κοιλιακός, μέσος γλουτιαίος, προσαγωγοί). Οι μύες αυτοί, παρέχουν σταθεροποίηση και κινητικό έλεγχο στον κορμό του ανθρώπινου σώματος κατά τις κινήσεις του, αλλά και κατά τις στατικές του θέσεις.

Γ) Το σύστημα κίνησης, το οποίο περιλαμβάνει του μύες που συνδέουν τη Σ.Σ με τα άκρα του ανθρώπινου σώματος (πλατύς ραχιαίος, τετρακέφαλος, δικέφαλος μηριαίος, γλουτοί). Οι μύες αυτοί δημιουργούν την κινητήρια δύναμη του ανθρώπινου σώματος και η καλή συναρμογή – συνεργασία αυτών των μυών, βελτιώνει την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα των κινήσεων του ατόμου.

Σταθεροποίηση του “πυρήνα”

Η σταθεροποίηση του “πυρήνα”, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη πρόληψη και στη θεραπεία των χρόνιων μυοσκελετικών πόνων, διότι οι μύες του “πυρήνα” όχι μόνο ενισχύονται, αλλά και εκπαιδεύονται στο να ενεργοποιούνται άμεσα πριν από την εκτέλεση οποιαδήποτε κίνησης. Αυτή είναι μία ικανότητα, η οποία προστατεύει το άτομο από τυχόν τραυματισμό ή μυϊκό «πιάσιμο».  Επίσης η σταθεροποίηση του “πυρήνα”, εκτός από την ομαλή και συντονισμένη κίνηση, συντελεί και στην καλή αναπνοή, και γενικότερα στη βελτίωση της λειτουργίας του ανθρώπινου σώματος.

Τι ορίζουμε όμως, ως σταθεροποίηση του “πυρήνα”;

Ορίζουμε την ικανότητα του LPHC, να ελέγχει την κίνηση του κάτω κορμού (μέση) και την ικανότητα να διατηρεί τη σταθερότητα της Σ.Σ μετά από μία σκελετική διαταραχή.

Πω επιτυγχάνεται αυτό;

– Με το θωρακοοσφυικό (TLF) μηχανισμό σταθεροποίησης, και

– Με το μηχανισμό Ενδοκοιλιακής πίεση (IAP).

Ο θωρακοοσφυικός (TLF)μηχανισμός, είναι μία περιτονιακή δομή η οποία εκτείνεται προς διάφορες κατευθύνσεις έχοντας τη μορφή τεντωμένων σχοινιών. Μάλιστα τα «σχοινιά» αυτά, θα πρέπει να έχουν την απαιτούμενη ελαστικότητα ώστε να σταθεροποιούν το κάτω μέρος της πλάτης, δηλαδή τη μέση. Το θωρακοοσφυικό σύστημα, προστατεύει επίσης το ανθρώπινο σώμα κατά την ακραία στροφή και κάμψη του κορμού.

 Ο μηχανισμός Ενδοκοιλιακής πίεση (IAP), έχει τη μορφή ενός μπαλονιού όπου τα δύο του έμβολα είναι το διάφραγμα & το πυελικό έδαφος, τα οποία πιέζοντας το ένα το άλλο αυξάνουν την πίεση στην κοιλιακή κοιλότητα. Με τον τρόπο αυτό το κέντρο του ανθρώπινου σώματος, μετατρέπεται σε μια ελαστική μπάλα η οποία αντιστέκεται τέλεια στην υπερβολική συμπίεση και την ανεξέλεγκτη ολίσθηση των σπονδύλων μεταξύ τους.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν τους λόγους για τους οποίους οι παγκόσμιες κατευθυντήριες θεραπευτικές γραμμές, θεωρούν τη σταθεροποίηση του “πυρήνα”, ως την καλύτερη πρόληψη & θεραπεία χρόνιων πόνων & τραυματισμών.

Βέβαια όλη αυτή η διαπίστωση μπορεί να ακούγεται απλή, αλλά δεν είναι. Και αυτό γιατί, ο σχεδιασμός και η εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου και αποτελεσματικού προγράμματος εκπαίδευσης & σταθεροποίησης του “πυρήνα”, απαιτεί από τον επαγγελματία υγείας & άσκησης, να έχει την κατάλληλη εκπαίδευση και γνώση, ώστε να μπορεί να ενεργοποιήσει και να διαχειριστεί όχι μόνο τους επιφανειακούς μύες, αλλά κυρίως τους εν τω βάθη.

Στο Functional Movement η σταθεροποίηση του “πυρήνα”, αποτελεί το πιο σημαντικό και κύριο μέρος των θεραπειών που εφαρμόζουμε, βοηθώντας τους ασκούμενούς μας να διορθώσουν τη στάση του σώματός τους, αλλά και να απαλλαγούν από χρόνιους μυοσκελετικούς πόνους.

Αν υποφέρετε από χρόνιους πόνους ή αν θέλετε να αποκτήσετε μία σωστή στάση σώματος και ένα λειτουργικό χωρίς πόνους σώμα, μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας, για να σας βοηθήσουμε.

ΠαγούνηςΝικόλαος

Κινησιολόγος – Κινησιοθεραπευτής

Εξειδίκευση στην Ιατρικής της Άσκησης

& στην Αθλητική Φυσικοθεραπεία

International Certificate in Osteopathic &

Chiropractic Manipulation

Το άρθρο Με ποιον τρόπο η θεραπεία μέσω άσκησης αποτελεί την καλύτερη πρόληψη μυοσκελετικών πόνων & τραυματισμών εμφανίστηκε πρώτα στο Functional Movement.

Το ανθρώπινο σώμα, δεν θα ήταν τίποτα αν δεν υπάρχει ο ανθρώπινος εγκέφαλος, όπως επίσης δεν θα μπορούσε (το ανθρώπινο σώμα) να φτάσει σε υψηλές δυνατότητες – αποδόσεις χωρίς τη συνεργασία και την εκπαίδευση του μυαλού μας.

Για αυτό το λόγω οι σύγχρονες και ολιστικές θεραπείες, εστιάζουν πλέον στο συντονισμό του μυαλού & σώματος, ώστε με τον τρόπο αυτό να γίνουν πιο αποτελεσματικές. Με τον τρόπο αυτό, οι θεραπευτές καταφέρνουν να ηρεμούν το νευρικό σύστημα, ενώ ταυτόχρονα παρέχουν στον ασθενή τη δυνατότητα να «μάθει» αυτός το σώμα του και τη λειτουργία του. Ο τρόπος αυτός θεραπείας ονομάζεται κινητική απεικόνιση.

Τι είναι όμως η κινητική απεικόνιση – Moto Imagers

Η κινητική απεικόνιση δεν είναι μια καινούργια πρακτική – μέθοδο. Είναι μια πρακτική η οποία εφαρμόζεται περισσότερο σε καταστάσεις αποκατάστασης & θεραπείας χρόνιων πόνων, αλλά και σε καταστάσεις για τη βελτίωση της απόδοσης κυρίως σε αθλητές.

Με την κινητική απεικόνιση η εκτέλεση μιας κίνησης δεν είναι μία υπόθεση μόνο του ανθρώπινου σώματος, αλλά και του μυαλού. Αυτό που εννοούμε είναι ότι με την κινητική απεικόνιση, κατά την εκτέλεση μίας κίνησης εκτός από το σώμα εκπαιδεύουμε ταυτόχρονα και το μυαλό ώστε αυτό να ενεργοποιήσει» τις σωστές περιοχές του ανθρώπινου σώματος για να εκτελέσει μία κίνηση σωστά και λειτουργικά.

Με την κινητική απεικόνιση, μπορούμε να βοηθήσουμε στη μείωση του σωματικού πόνου, και αυτό γίνεται με το φαινόμενο της νευροπλαστικότητας.

Η νευροπλαστικότητα , είναι η ικανότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου να μαθαίνει να προσαρμόζεται στις αλλαγές και στα διαφορετικά ερεθίσματα. Μέσω της νευροπλαστικότητας, αυξάνουμε το μέγεθος του εγκεφάλου και τον αριθμό των δυνατών συνδέσεων μέσα στον εγκέφαλο μας, δίνοντας στο σώμα μας την ικανότητα να εκτελέσει μία δεξιότητα ή μία εργασία με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Αυτό συμβαίνει διότι το ανθρώπινο σώμα είναι απλώς το «προϊόν» αυτού που μπορεί να κάνει ο εγκέφαλος. Ο εγκέφαλος είναι κυριολεκτικά το κέντρο ελέγχου για κάθε διαδικασία στο ανθρώπινο σώμα.

Πως όμως μπορεί να χρησιμοποιηθεί η κινητική απεικόνιση στην αποκατάσταση

Η κινητική απεικόνιση είναι ιδιαίτερα χρήσιμη & αποτελεσματική στην αποκατάσταση και στη θεραπεία του χρόνιου πόνου, επειδή βοηθάει & εκπαιδεύει το ανθρώπινο σώμα να εκτελεί δεξιότητες σωστά, αλλά και να προσαρμόζεται σε νέα ερεθίσματα. Ο στόχος της αποκατάστασης είναι:

• να διδάξει – εκπαιδεύσει τους μύες να ενεργοποιούνται σωστά για να «χτίσουν» δύναμη, και
• να διδάξει – εκπαιδεύσει το ανθρώπινο σώμα να κινείται χωρίς πόνο ή αρνητικά μοτίβα αντιστάθμισης, ακολουθώντας σωστά το χρόνο και τη σειρά των κινήσεων.

Η κινητική απεικόνιση αποτελεί την απόλυτη μέθοδο για ένα επιτυχημένο πρόγραμμα αποκατάστασης και θεραπείας, διότι κατά τη διαδικασία της αποκατάστασης, οι θεραπευτές θα πρέπει να εκπαιδεύουν τους ασθενείς τους για το πώς να χρησιμοποιούν το σώμα τους αποτελεσματικά και σωστά, και ο καλύτερος και πιο αποτελεσματικός τρόπος, είναι η μέθοδος της κινητικής απεικόνισης.

Πως εξασκείται η κινητική απεικόνιση

Η εξάσκηση της κινητικής απεικόνισης, απαιτεί την καθοδήγηση ενός εξειδικευμένου  θεραπευτή και ένα ήρεμο και ήσυχο περιβάλλον ώστε ο ασθενής να μπορεί να συγκεντρωθεί και να νιώσει το σώμα και το μυαλό του, κατά την εκτέλεση της κάθε δεξιότητας.

Με την καθοδήγηση του θεραπευτή, ο ασθενής μαθαίνει να ενεργοποιεί τις σωστές μυϊκές ομάδες για κάθε δεξιότητα κάτι που με τη συνεχή εκπαίδευση και την πάροδο του χρόνου αυτό γίνεται ακούσια. Αυτό συμβαίνει, διότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος γνωρίζει πια νεύρα και ποιους μύες πρέπει  να ενεργοποιήσει και αυτό το κάνει αυτόματα, αρκεί εμείς να μην τον εμποδίζουμε χρησιμοποιώντας λανθασμένα ή αλλοιωμένα κινητικά μοτίβα.

Με λίγα λόγια η κινητική απεικόνιση, έχει τη δύναμη να θεραπεύσει – αποκαταστήσει νευρολογικές και μυοσκελετικές δυσλειτουργίες, καθώς και να μειώσει τα επίπεδα του στρες και του σωματικού πόνου.

Η  κινητική απεικόνιση είναι χρήσιμη για την αποκατάσταση και την εκπαίδευση οποιουδήποτε μέρους του ανθρώπινου σώματος, σε οποιοδήποτε άτομο. Οι δυνατότητες της είναι ατελείωτες ακόμα και σε άτομα τα οποία μπορεί να μην είναι δεκτικοί στην άσκηση ή σε εκείνους που έχουν ένα μεγαλύτερο επίπεδο φόβου η άγχους.

Στο Functional Movement, όλες μας οι θεραπείες βασίζονται στην κινητική απεικόνιση, διότι πιστεύουμε εκτός του ότι έχει ατελείωτες δυνατότητες, είναι και ο μόνος τρόπος για έχουμε μια ασφαλή και αποτελεσματική θεραπεία.

Παγούνης Νικόλαος

Κινησιολόγος – Κινησιοθεραπευτής

Εξειδίκευση στην Ιατρικής της Άσκησης

& στην Αθλητική Φυσικοθεραπεία

International Certificate in Osteopathic &

Chiropractic Manipulation

Το άρθρο Κινητική απεικόνιση – Τι είναι και ποια η σημασία της στην αποκατάσταση και στη διορθωτική άσκηση εμφανίστηκε πρώτα στο Functional Movement.

Αυτοί οι τύποι πόνου γενικά προκαλούνται από επαναλαμβανόμενες πιέσεις, υπερβολική χρήση και τραυματισμούς που σχετίζονται με τη σωματική δραστηριότητα.

Με λίγα λόγια όλοι βιώνουμε κάποια στιγμή της ζωής μας πόνο, αλλά τι ακριβώς είναι ο πόνος και πώς μπορούμε να τον μετρήσουμε;

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η ανάπτυξη μιας κοινής κλίμακας για τον προσδιορισμό των επιπέδων πόνου είναι δύσκολη δεδομένου ότι ο καθένας μας έχει μια ελαφρώς διαφορετική φυσική ανταπόκριση στα ερεθίσματα του πόνου.

Οι επιστήμονες ορίζουν τον πόνο ως «μια δυσάρεστη αισθητηριακή και συναισθηματική εμπειρία που σχετίζεται με πραγματική ή πιθανή βλάβη των ιστών, ωστόσο, αυτή η συσχέτιση μπορεί πλέον να είναι ξεπερασμένη.

Γιατί;

Γιατί οι επιστήμονες δεν θεωρούν πλέον τον πόνο ως πραγματικό μέτρο βλάβης των ιστών. Και αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι η βαθιά βλάβη των ιστών είναι συχνά ανώδυνη, ενώ ένα κόψιμο στην επιφάνεια του δέρματος είναι αδικαιολόγητα επώδυνο.

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Γιατί στους επιφανειακούς τραυματισμούς οι νευρικές απολήξεις στέλνουν δυνατά σήματα στον εγκέφαλο ότι κάτι δεν πάει καλά, ενώ με τις βαθιές βλάβες αυτά τα νευρικά σήματα μπορεί να εξουδετερωθούν ή και να κοπούν.

Επίσης ο πόνος είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια αίσθηση ή φυσική εκδήλωση. Είναι μια υποκειμενική εμπειρία. Για παράδειγμα, σε κλίμακα από το 0 έως το 10 (0 δεν έχει πόνο, 10 είναι ο αφόρητος πόνος), ένα κόψιμο από χαρτί μπορεί να βαθμολογηθεί με 2 από ένα άτομο και 5 για ένα άλλο άτομο. Βέβαια και τα δύο άτομα πονάνε, αλλά η εμπειρία τους και η ανοχή τους στον πόνο είναι διαφορετική.

Σε αυτό το κομμάτι βέβαια και για το πώς το κάθε σώμα ερμηνεύει τον πόνο, σημαντικό ρόλο παίζει η ψυχολογία . Τι γίνεται όμως με τα άτομα που έχουν πόνο, αλλά δεν έχουν πραγματική βλάβη στον ιστό; Αυτό συνήθως πηγάζει από την ψυχολογική ερμηνεία των σημάτων του πόνου.

Παρόλο που συνήθως συσχετίζουμε τον πόνο με τον τραυματισμό, υπάρχουν πολλές αιτίες πόνου που δεν προέρχονται από την πραγματική βλάβη των ιστών και ενώ οι τραυματισμένοι ιστοί έχουν επουλωθεί, ο πόνος συνεχίζει και επιμένει. 

Αυτό δεν σημαίνει ότι ο πόνος δεν είναι πραγματικός, αλλά μπορεί να σημαίνει ότι η οδός του πόνου ενεργοποιείται συνεχώς ακόμα και με την ελλείψει βλάβης.

Τα πιο κοινά συμπτώματα του πόνου στη σπονδυλική στήλη, στους μύες ή στο νευρικό σύστημα περιλαμβάνουν :

• Τοπικό ή διαδεδομένο πόνο που επιδεινώνεται με την κίνηση
• Δυσκαμψία και αίσθημα πόνου σε όλο το σώμα
• Κούραση
• Μυϊκές συσπάσεις
• Αίσθημα καύσου / ζεστού
• Μούδιασμα / μυρμήγκιασμα

Εκτός από τα κοινά συμπτώματα του πόνου, υπάρχουν και ορισμένα συμπτώματα που σχετίζονται με συγκεκριμένες δομές του ανθρώπινου σώματος, όπως :

1. Πόνος στους μύες & τους συνδέσμους:  Η αίσθηση που κυριαρχεί είναι θαμπός πόνος που συνήθως είναι λιγότερος σοβαρός από τον πόνο στα οστά. Εάν ένας μυς είναι σχισμένος ή τεταμένος, τότε υπάρχει μια έντονη αίσθηση σχισίματος ή τραβήγματος που γίνεται αισθητή κατά τη διάρκεια του εύρους κίνησης αυτού του μυός. Ο πόνος μπορεί να μην είναι ανάλογος ή ακόμα και να μην υπάρχει, με την έκταση της βλάβης.
2. Πόνος στις αρθρώσεις: Ο  πόνος στις αρθρώσεις προκαλεί δυσκαμψία και πόνο που επιδεινώνεται κατά την κίνηση της άρθρωσης. Μπορεί επίσης, μπορεί και όχι, να συνοδεύεται από οίδημα / ερυθρότητα της άρθρωσης.
3. Πόνος στα νεύρα:  Ο πόνος στα νεύρα, προκαλεί ένα αίσθημα καψίματος ή μούδιασμα και μυρμήγκιασμα. Ενώ μπορεί να συνοδεύεται από απώλεια δύναμης.
4. Πόνος στα οστά:  Ο πόνος στα οστά είναι συνήθως βαθύς, διεισδυτικός ή και θαμπός. Ο πόνος στα οστά μπορεί να έχει πολλές και διαφορετικές αιτίες (π.χ. κάταγμα).

Πως θεραπεύουμε – διαχειριζόμαστε τον πόνο

Για να θεραπεύσουμε – διαχειριστούμε τον πόνο, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε την αιτία που τον προκαλεί. Αυτού του είδους η θεραπευτική προσέγγιση απαιτεί την αξιολόγηση της στάσης και της κίνησης του ανθρώπινου σώματος, ώστε να κατανοήσουμε όχι μόνο πως κινείται το ανθρώπινο σώμα, αλλά και για πιο λόγω κινείται με αυτόν τον τρόπο. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να αξιολογήσουμε το ανθρώπινο σώμα ως ένα σύνολο λειτουργιών και όχι απομονωμένα την κάθε περιοχή του.

Αυτή είναι και η μεθοδολογία που εφαρμόζουμε στο Functional Movement, όπου μέσω της κινητικής αξιολόγησης προσπαθούμε να εντοπίσουμε την αιτία που προκαλεί τον πόνο ή την εκτέλεση των λανθασμένων κινητικών μοτίβων. Στη συνέχεια ακολουθώντας ένα συγκεκριμένο μοντέλο άσκησης – θεραπείας, το οποίο είναι εξατομικευμένο και ανάλογα με τις αδυναμίες και ικανότητες του κάθε ασκούμενου, προσπαθούμε να τις διορθώσουμε.

Η εκμάθηση και η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι δυνάμεις επηρεάζουν και αλλάζουν το σώμα και την κίνηση ενός ατόμου κατά τη διάρκεια των διαφόρων μοτίβων κίνησης, γίνεται μετά από εξειδικευμένη εκπαίδευση του επαγγελματία της άσκησης, ο οποίος μαθαίνει να επιλέγει και να σχεδιάζει προγράμματα άσκησης τα οποία περιλαμβάνουν και ενεργοποιούν ολόκληρο το ανθρώπινο σώμα.

Παγούνης Νικόλαος

Β.Sc Sport Science & Physical Education

M.Sc Kinisiology & Physical therapy

International Certificate in Osteopathic and Chiropractic Manipulation

Certified Medical Exercise Specialist

Το άρθρο Τι ακριβώς ονομάζουμε πόνο γιατί εμφανίζεται και πως διαχειρίζεται – θεραπεύεται εμφανίστηκε πρώτα στο Functional Movement.

Το 1900ο νομπελίστας Charles Scott Sherrington, ένας Άγγλος νευροπαθολόγος, ανέφερε τον όρο Reciprocal innervation muscle. Ο όρος Reciprocal innervation muscle περιγράφει ότι οι σκελετικοί μύες υφίστανται σε ανταγωνιστικά ζεύγη, και ότι η συστολή ενός μυός παράγει αντίθετες δυνάμεις από εκείνες που δημιουργούνται από τη συστολή του ανταγωνιστή μυ.

Οι δύο παραπάνω όροι (Μυϊκή ανισορροπία & Reciprocal innervation muscle) είναι και αυτοί που άρχισαν να αλλάζουν τη θεραπευτική προσέγγιση στην αντιμετώπιση των χρόνιων πόνων. Οι θεραπευτές που άρχισαν να παρατηρούν και να αξιολογούν τη λειτουργία και τη ισορροπία των μυών, έκαναν μεγάλη πρόοδο στον τομέα της αντιμετώπισης χρόνιων μυϊκών προβλημάτων. 

Τα τελευταία χρόνια με την άνθιση του jogging, της γυμναστικής μέσω διάφορων εφαρμογών χωρίς την επιτήρηση κάποιου επαγγελματία της άσκησης, και γενικότερα εξαιτίας του τρόπου ζωής μας, η εμφάνιση μυϊκών ανισορροπιών είναι πολύ συχνή.  Επειδή όμως η βασική λειτουργία των μυών είναι να κινούν τα οστά και να επιτρέπουν στο σώμα να στέκεται, να περπατά, να τρέχει και να εκτελεί κάθε φυσική λειτουργία & δραστηριότητα, μία μυϊκή ανισορροπία δεν διαταράσσει μόνο τη λειτουργία των μυών, αλλά και των οστών του ανθρώπινου σώματος.

 Μυϊκή ισορροπία και υγεία των οστών

Η μυϊκή ισορροπία παίζει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση τη σωστής υγείας των οστών του ανθρώπινου σώματος. Γενικά, διατηρώντας μυϊκή ισορροπία στο σώμα μας, βελτιώνουμε τη σωματική μας υγεία, ενώ μειώνουμε σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης προβλημάτων στα οστά, όπως οστεοπόρωση, κατάγματα κ.τ.λ. Επιπλέον, βοηθάει στη διατήρηση της οστικής πυκνότητας η οποία είναι πολύ σημαντική.

Πρέπει να αντιληφθούμε ότι τα οστά δεν διαφέρουν από τους μύες, το έντερο, το δέρμα και από τους άλλους ιστούς του ανθρώπινου σώματος. Είναι και αυτοί ζωντανοί οργανισμοί και ως τέτοιοι, πρέπει να παραμένουν πάντα μεταβολικά ενεργοί. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να υπάρχει μια συνεχόμενη ροή θρεπτικών ουσιών, όπως το ασβέστιο, το μαγνήσιο, οι πρωτείνες, κ.α., οι οποίες να παρέχουν στα οστά τα απαιτούμενα επίπεδα οστικής πυκνότητας. Εάν τα οστά χάνουν περισσότερο ασβέστιο από αυτό που προσλαμβάνουν, τότε είναι επιρρεπή σε τραυματισμούς και ασθένειες. Αυτό, σε συνδυασμό με κάποια μυϊκή ανισορροπία, μπορεί να αυξήσει σημαντικά τον κίνδυνο τραυματισμού. 

Εδώ θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι το ανθρώπινο σώμα δεν είναι απόλυτα συμμετρικό, και υπάρχουν πάντα φυσιολογικές διαφοροποιήσεις μεταξύ των μυών. Το πιο κοινό παράδειγμα είναι η διαφορά μεταξύ της αριστερής και δεξιάς πλευράς του σώματος μας. Στόχος όμως ενός επαγγελματία της άσκησης, είναι να κρατήσει τη διαφοροποίηση αυτή μέσα στα φυσιολογικά όρια, ώστε αυτή να μην προκαλέσει μελλοντικά μυοσκελετικούς πόνους και τραυματισμούς. 

Άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν την υγεία των οστών είναι:

• Η αεροβική γυμναστική διότι παρέχει σημαντική υποστήριξη στους μύες του ανθρώπινου σώματος.
• Οι ασκήσεις που προκαλούν μικρούς κραδασμούς στο σώμα (Gravity stress), π.χ αλματάκια, διότι βελτιώνουν την οστική πυκνότητα.
• Η ορμονική ισορροπία, διότι και τα οιστρογόνα και η τεστοστερόνη βοηθάνε στην ορυκτοποίηση των οστών, όπως και η αδρεναλίνες που ρυθμίζουν το νάτριο.
• Η αποφυγή χρόνιων φλεγμονών, διότι μειώνουν την πυκνότητα των οστών.
• Η σωστή διατροφή, διότι μία κακή διατροφή μπορεί να αποδυναμώσει τα οστά.

Γιατί είναι σημαντική η καλή υγεία των οστών

Όταν ένα οστό είναι ταλαιπωρημένο, είτε από φυσική κόπωση, διατροφική ή ορμονική ανεπάρκεια, χαμηλή βιταμίνη D, ή κάποια ασθένεια, τότε γίνεται επιρρεπή σε διάφορους τραυματισμούς. Οι τραυματισμοί αυτοί μπορούν να είναι:

• Τραυματισμός στα οστά (κόπωση των οστών). Ο συγκεκριμένος τραυματισμός προκαλεί ενοχλήσεις – πόνους συνήθως μετά την άσκηση. Μάλιστα δεν είναι ορατός με ακτίνες Χ ή άλλη παρόμοια εξέταση.
• Διάστρεμμα το οποίο είναι κάτι πιο επίπονο από τον προηγούμενο τραυματισμό, διότι δυσκολεύει την κίνηση. Μπορεί συχνά, αλλά όχι πάντα να διαγνωστεί με ακτίνες Χ.
• Κάταγμα

Σύμφωνα με έρευνες η μυϊκή ισορροπία παίζει σημαντικό ρόλο στην αποκατάσταση ενός τραυματισμού στα οστά. Τα ευρήματα δείχνουν ότι τα άτομα που δεν εμφάνιζαν μυϊκές ανισορροπίες είχαν πιο γρήγορη ανάρρωση, ακόμα και σε περιπτώσεις που χρειάστηκε χειρουργική επέμβαση. 

Με λίγα λόγια η μυϊκή ανισορροπία επηρεάζει σημαντικά την υγεία των οστών και όταν αυτή διαταράσσεται τότε μπορεί να είναι η αιτία πολλών μυοσκελετικών πόνων και τραυματισμών στο ανθρώπινο σώμα. Μία μυϊκή ανισορροπία μπορεί να προκληθεί χωρίς να το αντιληφθούμε, συνήθως κατά την επαναλαμβανόμενη εκτέλεση των καθημερινών μας δραστηριοτήτων με λανθασμένο τρόπο ή εξαιτίας μίας συνεχόμενης λανθασμένης στάσης σώματος. Μία μυϊκή ανισορροπία όμως, μπορεί να εντοπιστεί «εύκολα» μέσω της κινητικής αξιολόγησης και της μυϊκής εξέτασης.

Στο Functional Movement, οι μέθοδοι θεραπείας που εφαρμόζουμε στηρίζονται στην αξιολόγηση και στον εντοπισμό μυϊκών ανισορροπιών και ασυμμετριών στο σώμα του ασθενή. Αφού εντοπίσουμε τυχόν μυϊκές ανισορροπίες ή ασυμμετρίες, στη συνέχεια σχεδιάζουμε ένα εξατομικευμένο και εξειδικευμένο πρόγραμμα άσκησης, ώστε να τις διορθώσουμε. Χρησιμοποιώντας αυτή τη μεθοδολογία καταφέρνουμε να απαλλάξουμε τους ασκούμενούς μας από χρόνιους πόνους, οι οποίοι μάλιστα δεν μπόρεσαν να θεραπευτούν με κανένα άλλος είδος θεραπείας. 

Παγούνης Νικόλαος

Κινησιολόγος & M.Sc Physical therapy

Certified Medical Exercise Specialist

International Certificate in Osteopathic &

Chiropractic Manipulation

Το άρθρο Τραυματισμοί & χρόνιοι πόνοι στα οστά εμφανίστηκε πρώτα στο Functional Movement.

Όλοι κάποια στιγμή της ζωής υποφέρουμε από κάποιο μυοσκελετικό πόνο, ωστόσο ένα μικρό ποσοστό συνεχίζουμε να βιώνουμε μακροχρόνιο πόνο ο οποίος  επιμένει και μετά τον αρχικό τραυματισμό και συνήθως έχει ψυχολογικά αίτια. Συνήθως τα άτομα αυτά στην οξεία φάση του τραυματισμού αποφεύγουν πολύ σωστά να εκτελούν συγκεκριμένες δραστηριότητες, φοβούμενοι μήπως και ο τραυματισμός τους χειροτερέψει.

Παρόλο όμως που κάτι τέτοιο όντως μπορεί να αποτρέψει κάποια βλάβη βραχυπρόθεσμα, εάν συνεχίσουμε να αποφεύγουμε να εκτελούμε τις καθημερινές μας δραστηριότητες (και ασκήσεις ωφέλιμες για την υγεία) φοβούμενοι ότι μπορεί να πονέσουμε ή να επανέλθει ο τραυματισμός ο οποίος είχαμε υποστεί, τότε θα βρεθούμε αντιμέτωποι τόσο με σωματικές, όσο και με ψυχολογικές συνέπειες που συμβάλλουν στην εμφάνιση σωματικών δυσλειτουργιών και χρόνιου πόνου.

Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται “fear avoidance” (αποφυγή φόβου), και αναφέρεται στην αποφυγή του να εκτελούμε συγκεκριμένες δραστηριότητες επειδή φοβόμαστε ότι θα επηρεάσουν αρνητικά την υγεία και την ευεξία μας και ότι θα προκαλέσουν πόνο.

Το φαινόμενο “fear avoidance” (αποφυγή φόβου) περιγράφει πώς τα άτομα αναπτύσσουν χρόνιο μυοσκελετικό πόνο, ως αποτέλεσμα της συμπεριφοράς τους η οποία βασίζεται στον φόβο. Το συγκεκριμένο μοντέλο λόγω των  αρνητικών εκτιμήσεων και των καταστροφικών σκέψεων σχετικά με τον πόνο και τις συνέπειές του, μπορεί να οδηγήσει σε αρνητικά συναισθήματα που σχετίζονται με τον πόνο, με αποτέλεσμα την αποφυγή καθημερινών δραστηριοτήτων και την υπερ-επαγρύπνηση του σώματος  στα σήματα του πόνου από το Κ.Ν.Σ. Εξαιτίας αυτής της παρερμηνείας το άτομο αποφεύγει επανειλημμένα οποιαδήποτε δραστηριότητα την οποία θεωρεί (το άτομο) ότι θα του προκαλέσει πόνο, υπερεκτιμώντας    μάλιστα οποιονδήποτε μελλοντικό πόνο. Όλη αυτή η αντίδραση οδηγεί  τελικά το άτομο σε φυσική αποσύνθεση, κατάθλιψη, αποχή από την εργασία και γενικότερα σε αδυναμία συμμετοχής σε ψυχαγωγικές, οικογενειακές ή άλλου τύπου δραστηριότητες.

Όλο αυτό το φαινόμενο όμως διαιωνίζει την εμπειρία του πόνου και δυσκολεύει τη μετάβαση προς την ανάρρωση. Για αυτό το λόγω η συγκεκριμένη συμπεριφορά αποφυγής του φόβου θα πρέπει να σταματήσει να ενισχύεται, ώστε να μπορέσει το άτομο να σταματήσει να έχει αρνητικές σκέψεις για τον πόνο, κάτι που θα το βοηθήσει στο να κινηθεί τελικά προς μια πιο γρήγορη ανάκαμψη.

Ποιά πράγματα καθορίζουν την συμπεριφορά” fear avoidance”;

Τα πράγματα που καθορίζουν την ” fear avoidance” συμπεριφορά είναι:

• Αρχικά ο τραυματισμός ο οποίος προκαλεί τον πόνο και το σήμα που στέλνεται στον εγκέφαλο ώστε να προστατέψει το σώμα από περεταίρω τραυματισμό.
• Το πώς αντιλαμβάνεται κάποιος τον πόνο: διότι όταν το άτομο που πονάει έχειμία αρνητική αντίληψη για τον πόνο, τότε καταλήγει σε ψυχολογικές (κατάθλιψη) και συμπεριφορικές (αποφυγή δραστηριοτήτων) – φοβικές αντιδράσεις, που μπορεί να το οδηγήσουν σε μειωμένη λειτουργικότητα. 
• Το πως αλλάζει η αντίληψη του ατόμου εξαιτίας του πόνου: αναγκάζοντας το άτομο που πονάει να επιστρέφει συνεχώς στο αρχικό στάδιο του τραυματισμού, κάτι το οποίο προκαλεί περισσότερο πόνο αντί για ανάρρωση.

Η ” fear avoidance” συμπεριφορά είναι ένας πρόσθετος αρνητικός παράγοντας στην θεραπεία του χρόνιου πόνου, τον οποίο ένας επαγγελματίας της υγείας & της άσκησης θα πρέπει να λάβει υπόψη του, ώστε να καταφέρει να θεραπεύσει τους ασκούμενούς του.  Για να συμβεί όμως αυτό, θα πρέπει ο επαγγελματίας της υγείας & της άσκησης να έχει την ικανότητα να κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο οι ασθενείς του αντιδρούν στον πόνο. 

Σύμφωνα με τα τωρινά στοιχεία, οι θεραπείες που βασίζονται στην αποφυγή του φόβου μέσω ενός εξειδικευμένου προγράμματος άσκησης, το οποίο θα πρέπει να προσαρμόζετε όχι μόνο στις φυσικές ικανότητες του ασκούμενου, αλλά και στις ψυχολογικές του ικανότητες, έχουν αποδειχθεί εξαιρετικά βοηθητικές στη θεραπεία και στη μείωση του χρόνιου πόνου. 

Με λίγα λόγια ο πόνος είναι μια εμπειρία που συμβαίνει στη σύγκλιση της βιολογίας, της ψυχολογίας και της κοινωνίας. Για αυτό το λόγω η επιμόρφωση, η γνώση και η κατανόηση του, παρέχουν τα θεμέλια για το σχεδιασμό του καταλληλότερου και του αποτελεσματικότερου θεραπευτικού προγράμματος για την αντιμετώπισή του. Διαφορετικά μπορεί να εκτελούμε δραστηριότητες οι οποίες μας προκαλούν πόνο και μάλιστα χωρίς να καταλαβαίνουμε το γιατί, επηρεάζοντας αρνητικά την ψυχολογία και τη διάθεση μας, δημιουργώντας περαιτέρω προστατευτικούς μηχανισμούς. 

Στο functional movement, λαμβάνουμε υπόψη όλες αυτές τις παραμέτρους ώστε να βοηθήσουμε τους ασκούμενους μας να παραμείνουν ενεργοί παρά τον χρόνιο πόνο. Εάν θέλετε μάθετε πως μέσω της άσκησης, μπορείτε να θεραπεύσετε χρόνιους πόνους και προβλήματα, μπορείτε να απευθυνθείτε σε εμάς, διότι: 

Ο πόνος τα αλλάζει όλα & η θεραπεία μέσω άσκησης αλλάζει τον πόνο.

Παγούνης Νικόλαος

Β.Sc Sport Science & Physical Education

M.Sc Kinisiology & Physical therapy

International Certificate in Osteopathic and Chiropractic Manipulation

Certified Medical Exercise Specialist

Το άρθρο Ο πόνος τα αλλάζει όλα & η θεραπεία μέσω άσκησης αλλάζει τον πόνο – Θεραπεία Χρόνιου πόνου & το φαινόμενο “fear avoidance” εμφανίστηκε πρώτα στο Functional Movement.