Εκτός από τη μείωση των μη μεταδοτικών ασθενειών, όπως οι καρδιακές παθήσεις, ο διαβήτης και συγκεκριμένοι τύποι καρκίνου, η τακτική σωματική δραστηριότητα οδηγεί σε βελτιώσεις στην ψυχική υγεία και τη γνωστική λειτουργία του ανθρώπινου σώματος.

Παρόλα αυτά, το συγκλονιστικό είναι ότι περίπου 5 εκατομμύρια θάνατοι ετησίως οφείλονται σε σωματική αδράνεια. Επίσης κάτι το οποίο είναι εξίσου σημαντικό, είναι ότι το 40% των μακροχρόνιων παθήσεων εκτιμάται, ότι θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν ο πληθυσμός πληρούσε επιτυχώς τις συστάσεις φυσικής άσκησης & δραστηριότητας από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Η οποία διεθνή επιστημονική κοινότητα τονίζει συνεχώς ότι μόλις διαγνωστεί μια χρόνια ασθένεια, η θεραπεία αντιμετωπίζεται καλύτερα με σωματική δραστηριότητα ως μέρος του ιατρικού σχεδίου διαχείρισης της νόσου, οδηγώντας στην ιδέα ότι «η άσκηση είναι φάρμακο» και πρέπει να αποτελεί μέρος κάθε σχεδίου θεραπείας.

Πράγματι, υπάρχουν αντικειμενικές ενδείξεις ότι η άσκηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αποτελεσματική θεραπεία πρώτης γραμμής για μια σειρά από καρδιαγγειακές, μεταβολικές, μυοσκελετικές, ψυχιατρικές και νευρολογικές παθήσεις. Παρόλα αυτά όμως, δεν έχει σημειωθεί καμία βελτίωση στα παγκόσμια επίπεδα σωματικής δραστηριότητας από το 2001.

Αντιθέτως, επί του παρόντος βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια επιδημία σωματικής αδράνειας, με τις έρευνες να αποκαλύπτουν ότι πάνω από 25% (1,4 δισεκατομμύρια) του ενήλικου πληθυσμού του πλανήτη είναι σωματικά ανενεργοί.

Και ενώ είμαστε  πρόθυμοι να διαχειριστούμε τροποποιήσιμους παράγοντες κινδύνου, όπως η υπέρταση και ο διαβήτης τύπου 2, μέσω φαρμακολογικών μέτρων, δεν είμαστε καθόλου πρόθυμοι στο να ακολουθήσουμε ένα δομημένο σχεδίου φυσικής δραστηριότητας και άσκησης. Ο κύριος λόγος που συμβαίνει αυτό, είναι ότι πίσω από αυτή την απροθυμία βρίσκεται η έλλειψη γνώσης και εξειδικευμένων ανθρώπων στο πως να γίνει αυτό με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα. Οι γιατροί θα πρέπει να είναι ηθικά υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουν αυτή την προφανή έλλειψη κατανόησης.

Η έλλειψη κατανόησης στο πώς πρέπει να συνταγογραφηθεί η άσκηση και από ποιόν, ώστε  να οδηγήσει σε μια αποτελεσματική θεραπευτική παρέμβαση, αποτελεί τροχοπέδη στο να αποτελέσει η εξατομικευμένη & εξειδικευμένη άσκηση άσκησης, το κύριο μέρος μιας θεραπείας.

Ως εκ τούτου, αυτό το άρθρο στοχεύει στο να περιγράψει τα βασικά ζητήματα κατά τη συνταγογράφηση της άσκησης, με απώτερο σκοπό να βοηθήσει τους ασθενείς να διαχειριστούν τις ασθένειες και τους πόνους τους.

Πώς θα πρέπει να συνταγογραφείτε η άσκηση για να είναι ασφαλείς και αποτελεσματική

Αρχικά θα πρέπει:

• Να γνωρίζουμε το ιατρικό ιστορικό του ασθενή. Το ιατρικό ιστορικό του ασθενή μας κατευθύνει στο τι δεν πρέπει να κάνουμε και στο που θα πρέπει να στοχεύει, η άσκηση την οποία θα συνταγογραφήσουμε.
• Να γνωρίζουμε το ιστορικό φυσικής δραστηριότητας του ασθενή, κάτι το είναι χρήσιμο ώστε να ορίσουμε τη συχνότητα, την ένταση και τον χρόνο της άσκησης την οποία θα συνταγογραφήσουμε.

Στη συνέχεια, θα πρέπει να γνωρίζουμε,

• Ποια είναι η δουλειά του ατόμου;
• Πως είναι η καθημερινότητα του
• Ποιες δραστηριότητες καλείται να κάνει στην εργασία του κ.τ.λ, διότι με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να προσδιορίσουμε ποιες περιοχές πρέπει να στοχεύσει το πρόγραμμα άσκησης το οποίο θα συνταγογραφήσουμε, αλλά ταυτόχρονα να δώσουμε και κάποιες συμβουλές για να μειώσουμε τον κίνδυνο υποτροπής ή τον κίνδυνο στο να επιβαρύνουμε την υπάρχουσα κατάσταση του ασθενή.

Και στο τέλος, να καταφέρουμε ώστε το πρόγραμμα της άσκησης που θα συνταγογραφήσουμε,

• να είναι προσαρμοσμένο στο άτομο.

Συμπερασματικά, τα οφέλη της άσκησης και η δύναμη της συνταγογράφησης της άσκησης δεν πρέπει να υποτιμώνται, διότι σύμφωνα με όλες τις έρευνες η σωματική δραστηριότητα αποτελεί μια ζωτικής σημασίας πρωτογενής θεραπεία για αρκετές χρόνιες ασθένειες και πόνους.

Πράγματι, η σωματική δραστηριότητα και η συνταγογράφηση της άσκησης θα πρέπει να αποτελούν μέρος του θεραπευτικού σχεδίου κάθε ασθενούς. Για να συμβεί αυτό όμως, θα πρέπει  το συνταγογραφούμενο πρόγραμμα να εξατομικεύεται στις ανάγκες του κάθε ασθενή, και θα πρέπει να γίνεται από κάποιον σύμβουλο ιατρικής αθλητισμού και άσκησης. Επίσης θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι κλινικοί γιατροί δεν έχουν τη γνώση να συνταγογραφήσουν ένα αποτελεσματικό πρόγραμμα άσκησης για τους ασθενείς τους, διότι άλλο είναι το αντικείμενο της δουλειάς τους.

Είναι καιρός να απευθυνθούμε σε εξειδικευμένους επαγγελματίες οι οποίοι να μπορούν να συνταγογραφούν σωματική δραστηριότητα και άσκηση για διαφορετικές καταστάσεις υγείας, καθώς και να έχουν εκπαιδευτεί σχετικά με το «η άσκηση είναι φάρμακο».

Παγούνης Νικόλαος

Κινησιολόγος – Κινησιοθεραπευτής

Εξειδίκευση στην Ιατρικής της Άσκησης

& στην Αθλητική Φυσικοθεραπεία

International Certificate in Osteopathic &

Chiropractic Manipulation

Το άρθρο Συνταγογράφηση της άσκησης τι είναι & που πρέπει να απευθυνθούμε εμφανίστηκε πρώτα στο Functional Movement.

Ο μυοσκελετικός πόνος επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα της καθημερινότητας μας και σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες αποτελεί την κύρια αιτία εμφάνισης διάφορων μυοσκελετικών παθήσεων (κύφωση, σκολίωση, αυχενικό πόνο κ.α).

Όπως προαναφέραμε το άγχος & το στρες έχουν μία αμφίδρομη σχέση με τον σωματικό πόνο, με αποτέλεσμα αυτή η αμφίδρομη σχέση να διαιωνίζει τη χρονιότητα του πόνου και της μυοσκελετικής δυσλειτουργίας.

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Το άγχος και το χρόνιο στρες ενεργοποιούν μία σειρά φυσιολογικών αντιδράσεων στο ανθρώπινο σώμα, όπως την απελευθέρωση διάφορων ορμονών (κορτιζόλη,  αδρεναλίνη κ.α).

Η αύξηση των επιπέδων αυτών των ορμονών, σχετίζεται με την αυξημένη φλεγμονή, την δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και τη μη φυσιολογική επούλωση των ιστών, με αποτέλεσμα όλα αυτά να συμβάλουν στην επιδείνωση των μυοσκελετικών παθήσεων. Επιπλέον, η μυϊκή ένταση που προκαλείται από το στρες και τη μειωμένη ροή αίματος, μπορεί να οδηγήσει σε μυϊκές ανισορροπίες, σημεία ενεργοποίησης του πόνου και μυϊκούς σπασμούς, ενισχύοντας τον σωματικό πόνο και τη δυσλειτουργία του ανθρώπινου σώματος.

Έχοντας ως δεδομένο όλα τα παραπάνω, καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει μια περίπλοκη σχέση μεταξύ του στρες και των μυοσκελετικών πόνων η οποία επηρεάζει όλους τους μηχανισμούς του  ανθρώπινου σώματος (φυσιολογικούς, ψυχολογικούς & συμπεριφορικούς).

Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα μυοσκελετικών πόνων που οφείλονται στο στρες είναι:

• Η ινομυαλγία όπου είναι μια χρόνια διαταραχή του πόνου που χαρακτηρίζεται από εκτεταμένο μυοσκελετικό πόνο, κόπωση και ψυχολογική δυσφορία. Το στρες, τόσο το οξύ όσο και το χρόνιο, έχει ενοχοποιηθεί για την επιδείνωση των συμπτωμάτων της ινομυαλγίας.
• Οι πονοκέφαλοι τύπου τάσηςόπου είναι ο πιο κοινός τύπος πονοκεφάλου και το στρες έχει αναγνωριστεί ως βασική αιτία για την εμφάνιση και την επιδείνωσή τους. Η μυϊκή ένταση που προκαλείται από το στρες, ιδιαίτερα στον αυχένα και τους ώμους, συμβάλλει στην ανάπτυξη πονοκεφάλων τύπου τάσης.

Από την άλλη πλευρά οι μυοσκελετικές παθήσεις επηρεάζουν τους μύες, τα οστά, τους τένοντες, τους συνδέσμους και τις αρθρώσεις του ανθρώπινου σώματος, οδηγώντας το (το ανθρώπινο σώμα) σε χρόνιο πόνο, μειωμένη κινητικότητα, & λειτουργικούς περιορισμούς.

Οι πιο συνήθεις χρόνιες παθήσεις που επηρεάζουν αρνητικά τον ανθρώπινο μυοσκελετικό σύστημα, μεταξύ άλλων είναι η οστεοαρθρίτιδα, η ρευματοειδή αρθρίτιδα, ο αυχενικός πόνος, ο πόνος στη μέση και το ισχίο, οι οποίες σε πρώτη φάση δυσκολεύουν την καθημερινότητα των ασθενών λόγω της σωματικής δυσλειτουργικότητας που προκαλούν, ενώ στη συνέχεια και με την πάροδο του χρόνου επηρεάζουν και την ψυχολογική κατάσταση του ασθενή.

Πολλές έρευνες έχουν καταλήξει ότι η κακή ψυχολογική κατάσταση ενός ατόμου, επηρεάζει  σημαντικά την αντίληψη του μυοσκελετικού πόνου ενισχύοντας την ευαισθησία στον πόνο, μειώνοντας τα όρια του πόνου και κατ΄επέκταση την μη σωστή αντίληψη του, από τον ασθενή. Επιπλέον, όλη αυτή η κατάσταση δημιουργεί καταστροφικά πρότυπα σκέψης τα οποία διαιωνίζουν το στρες και επιδεινώνουν περαιτέρω τις μυοσκελετικές παθήσεις εμποδίζοντας μάλιστα την αποκατάσταση και τη θεραπεία του.

Όλα αυτά συμβαίνουν διότι όταν λειτουργούμε υπό την επίδραση του άγχους, συνήθως υιοθετούμε καθιστικές συμπεριφορές, δεν έχουμε καλή ποιότητα ύπνου, υιοθετούμε κακές διατροφικές συνήθειες, συμπεριφορές οι οποίες επηρεάζουν αρνητικά τη διαχείριση και τη θεραπεία των μυοσκελετικών παθήσεων. Επιπλέον αυτός ο λανθασμένος τρόπος ζωής αποτελεί τροχοπέδη στην πορεία της αποκατάστασης, που πολλοί θεραπευτές αγνοούν ή αδιαφορούν για αυτή.

Αποτελεσματική θεραπεία

Σύμφωνα με τα παραπάνω, είναι σημαντικό ο θεραπευτής να αναγνωρίζει τη διασύνδεση του στρες και της μυοσκελετικής υγείας,  ώστε οι στρατηγικές που θα χρησιμοποιήσει να είναι συνδυαστικές – ολιστικές, περιλαμβάνοντας σε αυτές:

• την εκπαίδευσητων ασθενών,
• τεχνικές διαχείρισης του στρες (π.χ. εκπαίδευση χαλάρωσης, γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία) και
• τροποποιήσεις της καθημερινότητας τους, στοιχεία που αποτελούν μέρος ενός ολοκληρωμένου σχεδίου θεραπείας.

Με αυτόν τον τρόπο ο θεραπευτής βοηθάει τον ασθενή, στο να υιοθετήσει επιλογές και μία στάση ζωής, συμπεριλαμβανομένης της τακτικής σωματικής δραστηριότητας, της επαρκούς ανάπαυσης και της ισορροπημένης διατροφής συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στον μετριασμό των αρνητικών επιπτώσεων του στρες στη μυοσκελετική υγεία.

Υιοθετώντας αυτή την πολυπαραγοντική προσέγγιση και ενδυναμώνοντας τους ασθενείς με εργαλεία για τον μετριασμό του στρες και την βελτίωση της ποιότητας της καθημερινότητά τους, μπορούμε να βελτιστοποιήσουμε τα αποτελέσματα της θεραπείας και να βελτιώσουμε τη συνολική ευημερία των ατόμων που ζουν με μυοσκελετικές παθήσεις & χρόνιους πόνους.

Παγούνης Νικόλαος

Κινησιολόγος – Κινησιοθεραπευτής

Εξειδίκευση στην Ιατρικής της Άσκησης

& στην Αθλητική Φυσικοθεραπεία

International Certificate in Osteopathic &

Chiropractic Manipulation

Το άρθρο Πως το άγχος & το στρες σχετίζονται με τους χρόνιους σωματικούς πόνους εμφανίστηκε πρώτα στο Functional Movement.

Μέσω αυτών των δύο πρακτικών, προσπαθούμε να διατηρήσουμε ή να επαναφέρουμε στο ανθρώπινο σώμα την ισορροπία μεταξύ  του μυοσκελετικού, νευρικού και κυκλοφορικού συστήματος.

Με ποιόν τρόπο γίνεται αυτό

Αφού αρχικά λάβουμε ένα λεπτομερές ιατρικό ιστορικό και αφού αξιολογήσουμε τον ασθενή με κάποιες κινησιολογικές δοκιμές, εντοπίζουμε περιοχές του σώματός του, οι οποίες έχουν μειωμένη κινητικότητα και λειτουργία.

Στη συνέχεια στοχεύουμε στη διόρθωση – αποκατάσταση των δυσλειτουργιών που εντοπίσαμε, συνδυάζοντας διάφορες τεχνικές με την εξειδικευμένη θεραπευτική άσκηση, όπως:

Με τις παθητικές διατάσεις σε 1^η φάση, έτσι ώστε να βελτιώσουμε την ελαστικότητα του ανθρώπινου σώματος και το εύρος κίνησης των αρθρώσεων του.

Αυτό όμως θα πρέπει να γίνει εστιάζοντας σε όλο το εύρος κίνησης μίας άρθρωσης, όχι μόνο σε ένα σημείο, προσπαθώντας με την πάροδο του χρόνου στην ενεργή συμμετοχή του ασθενούς στις διατάσεις, ενθαρρύνοντας την αυτοθεραπεία.

Ο συνδυασμός της Οστεοπαθητικής με το Functional Movement, συνδυάζει τις τεχνικής της Οστεοπαθητικής  με άλλες τεχνικές, όπως μαλάξεις, κινητοποιήσεις, βελτίωση εύρους κίνησης, ενδυνάμωση κ.α.

Με αυτόν τον τρόπο εστιάζουμε όχι μόνο στους μύες, αλλά και στην περιτονία  ένα λεπτό ιστό που περιβάλλει όλους τους ιστούς του σώματος, απελευθερώνουν μυϊκές εντάσεις και συμφύσεις.

Χρησιμοποιώντας όλες αυτές τις πρακτικές, όπως μαλάξεις, πιέσεις και ερεθίσματα, πετυχαίνουμε την απελευθέρωση των συμφύσεων.

Ουσιαστικά είναι μία μέθοδος διαχείρισης και θεραπείας διαφόρων μυοσκελετικών και παθήσεων, καθώς και νεύρο-αγγειακών ή ενεργειακών δυσλειτουργιών.

Η θεραπεία είναι πάντα εξατομικευμένη και προσαρμόζεται στις ανάγκες του κάθε ασθενούς.

Ο συγκεκριμένος τρόπος θεραπείας θεωρείται από την ιατρική κοινότητα ως ασφαλής για όλες τις ηλικίες και είναι αποτελεσματική για άτομα που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες (αρθρίτιδες, σκλήρυνση κατά πλάκας κ.α), αλλά και για άτομα με χρόνιους μυοσκελετικούς πόνους (αυχένα, μέση, γόνατα κ.τ.λ).

Παγούνης Νικόλαος

Κινησιολόγος – Κινησιοθεραπευτής

Εξειδίκευση στην Ιατρικής της Άσκησης

& στην Αθλητική Φυσικοθεραπεία

International Certificate in Osteopathic &

Chiropractic Manipulation

Το άρθρο Οστεοπαθητική & Functional Movement Μία ολιστική & αποτελεσματική θεραπευτική προσέγγιση εμφανίστηκε πρώτα στο Functional Movement.

Πού στοχεύουν οι ασκήσεις ELDOA

Μέσω των ασκήσεων ELDOA ο επαγγελματίας υγείας – άσκησης, στοχεύει στην αποσυμπίεση των αρθρικών επιφανειών & δίσκων του ανθρώπινου σώματος, διευρύνοντας ταυτόχρονα τον αρθρικό χώρο της πληγείσας άρθρωσης. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω των εξειδικευμένων αυτών ασκήσεων, οι οποίες κατά την εκτέλεση τους δημιουργώντας «χώρο» μεταξύ ενός ζεύγους αρθρώσεων.

Οι ασκήσεις ELDOA είναι εξειδικευμένες και πολύ στοχευμένες ασκήσεις, και μπορούν να εφαρμοστούν σε κάθε άρθρωση του ανθρώπινου σώματος, όπως τις ιερολαγόνιες  αρθρώσεις , τους γοφούς, τους ώμους, τα πλευρά, τα κρανία κ,α. Για κάθε περιοχή του ανθρώπινου σώματος υπάρχουν διαφορετικές ασκήσεις με συγκεκριμένη τεχνική & μεθοδολογία στην εκτέλεση τους. Εάν π.χ ένας ασθενής νιώσει πόνο στη μέση μεταξύ του Ο5 και Ι1, κάτι που είναι πολύ συχνό φαινόμενο, οι ασκήσεις ELDOA στοχεύουν ακριβώς στο σημείο αυτό, ούτε πιο πάνω ούτε πιο κάτω, και καταφέρνουν να αποσυμπιέσουν το δίσκο στη συγκεκριμένη περιοχή.

Οι ασκήσεις ELDOA στοχεύουν :

• Στη δημιουργία περισσότερου χώρου μεταξύ των σπονδύλων
• Στη δημιουργία περισσότερου χώρου στο μεσοσπονδύλιο δίσκο
• Στην αποσυμπίεση των νεύρων μεταξύ τον σπονδύλων
• Στη βελτίωση της ιδιοδεκτικότητας του τμήματος της σπονδυλικής άρθρωσης
• Στη βελτίωση της ιδιοδεκτικότητας της λειτουργικής σπονδυλικής μονάδας
• Στην ενυδάτωση του μεσοσπονδύλιου δίσκου κ.α.

 Πώς και γιατί πρέπει να εντάξετε  τις ασκήσεις ELDOA στο πρόγραμμά σας

Αν θέλετε να διορθώσετε τη στάση του σώματός σας, να βελτιώσετε την κινητικότητα του σώματος σας και να προστατευτείτε από μελλοντικούς τραυματισμούς και πόνους, θα πρέπει να  εντάξετε τις ασκήσεις ELDOA στο πρόγραμμά σας. Οι ασκήσεις ELDOA παρόλο που δεν απαιτούν από το ανθρώπινο σώμα δύσκολες θέσεις & στάσεις, απαιτούν όμως ακρίβεια κατά την εκτέλεση τους και επίσης απαιτούν τη διατήρηση της στάσης αυτής από τον ασθενή για περίπου 20 δευτερόλεπτα. Αυτοί είναι και οι λόγοι για τους οποίους η εκτέλεση τους θα πρέπει να γίνεται με την καθοδήγηση κάποιου εξειδικευμένου επαγγελματία. Επίσης ο ασθενής θα πρέπει να γνωρίζει ότι ο στόχος των ασκήσεων αυτών δεν είναι για να αποκτήσει ευελιξία ή να τεντώσει ή να επιμηκύνει έναν μυ, αλλά να βελτιώσει την κινητική λειτουργία & την κιναισθησία του σώματός του, γιατί οι ασκήσεις ELDOA λειτουργούν με την ενεργοποίηση και τη συμμετοχή του ανθρώπινου νευρικού συστήματος.

Τα οφέλη των ασκήσεων ELDOA περιλαμβάνουν:

• Την καλύτερη στάση σώματος
• Τη βελτιωμένη μηχανική των αρθρώσεων
• Την ανακούφιση από τον πόνο
• Την αποσυμπίεση των δίσκων της σπονδυλικής στήλης
• Τη δημιουργία μυϊκού τόνου

Για να είναι όμως αποτελεσματικές οι ασκήσεις ELDOA, θα πρέπει να εκτελούνται με την καθοδήγηση ενός εξειδικευμένου επαγγελματία και να γίνονται σε τακτική βάση. Μόνο με τη συστηματική εκτέλεσή των ασκήσεων ELDOA θα μπορέσει ο ασκούμενος να διορθώσει τις αντισταθμιστικές κινήσεις και συνήθειες του σώματός του, οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν εκφυλισμό των αρθρώσεων και χρόνιους πόνους.

Στο Functional Movement είμαστε πιστοποιημένοι επαγγελματίες των ασκήσεων ELDOA, και τις εφαρμόζουμε αποτελεσματικά στους ασκούμενους – ασθενείς μας, βοηθώντας τους  να απαλλαγούν από χρόνιους πόνους, δισκοκήλες και πιέσεις νευρικών ριζών.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις ασκήσεις ELDOA μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας.

Παγούνης Νικόλαος

Κινησιολόγος – Κινησιοθεραπευτής

Εξειδίκευση στην Ιατρικής της Άσκησης

& στην Αθλητική Φυσικοθεραπεία

International Certificate in Osteopathic &

Chiropractic Manipulation

Το άρθρο Χρόνιοι πόνοι – δισκοκήλες & πίεση νευρικών ριζών Πως οι ασκήσεις στάσεις ELDOA μπορούν να σας απαλλάξουν εμφανίστηκε πρώτα στο Functional Movement.

Ο «ώμος του ποντικιού» (Mouse Shoulder Sydrome) όπως μεταφράζεται στα ελληνικά, είναι μια πάθηση που εμφανίζεται στην «κεντρική γραμμή του σώματος», εξαιτίας της προσκόλλησης του τένοντα της μακράς κεφαλής του δικεφάλου βραχιονίου μυός. Ο δικέφαλος μυς εμπλέκεται κατά την κάμψη του αγκώνα και του ώμου και λόγω της κακής χρήσης και της μυϊκής ανισορροπίας, διαταράσσεται ο προσανατολισμός των ινών του τένοντα.  Η δυσλειτουργία αυτή ονομάζεται τενοντοπάθεια, και είναι διαφορετική από την τενοντίτιδα, ενώ εμφανίζεται κυρίως στα άτομα που βρίσκονται πολλές ώρες μπροστά από τον υπολογιστή και σε άτομα που παίζουν βιντεοπαιχνίδια.

Τι είναι Mouse Shoulder Sydrome;

Η πολύωρη θέση σε ηλεκτρονικό υπολογιστή και η συνεχής επιβάρυνση του ενός χεριού λόγω της χρήσης του ποντικιού (mouse), μπορεί να προκαλέσει αυτό το σύνδρομο. Η κακή στάση σώματος και η ακατάλληλη στήριξη του βραχίονα και του καρπού, επιβαρύνουν τη μία πλευρά του αυχένα μέχρι τον ώμο και με την πάροδο του χρόνου (μίας βδομάδας ή και μηνών) μπορεί να προκαλέσει «κάψιμο» ή έντονο πόνο. Εκτός όμως από την υπερβολική χρήση του ποντικιού, το Mouse Shoulder Sydrome μπορεί να προκληθεί και σε όσους παίζουν βιντεοπαιχνίδια καθισμένοι στον υπολογιστή για πολλές ώρες.

Πως προκαλείται το Mouse Shoulder Sydrome;

Το Mouse Shoulder Sydrome, οφείλεται κυρίως στη κακή στάση σώματος σε συνδυασμό με ένα κακό εργονομικό περιβάλλον. Π.χ όταν το ποντίκι του Η/Υ και γενικά το γραφείο βρίσκονται είτε πολύ χαμηλά είτε πολύ ψηλά ή είναι τοποθετημένα με μη εργονομικό τρόπο, τότε ο βραχίονας έχει πολύ λίγη ή καθόλου υποστήριξη.

Εάν το ποντίκι του Η/Υ είναι πολύ χαμηλά, τότε πρέπει συνεχώς να τεντώνουμε το χέρι για να το φτάσουμε. Ενώ εάν είναι πολύ ψηλά, τότε πιέζουμε συνεχώς τους μυς στον άνω βραχίονα, τον ώμο και τον αυχένα, προκαλώντας ανισορροπία στη χρήση των μυών. Μάλιστα με την πάροδο του χρόνου μπορεί να προκληθεί επαναλαμβανόμενος τραυματισμός [repetitive strain injury (RSI)], παρόμοιος με το Mouse Shoulder Sydrome.

Πως συμβαίνει αυτό;

Ο ώμος και η ωμοπλάτη συνδέονται με το υπόλοιπο σώμα με πολλούς μύες που εισέρχονται στη ΣΣ, στο θώρακα, τον αυχένα και τη βάση του κρανίου. Όταν κρατάμε το ποντίκι με τον ένα βραχίονα εκτεταμένο και μακριά από το υπόλοιπο σώμα τότε αυτοί οι μύες συστέλλονται και γίνονται σφιχτοί. Εξαιτίας του ότι οι συγκεκριμένοι μύες στηρίζουν το βάρος του εκτεταμένου βραχίονα για πολλές ώρες χωρίς να αλλάζουμε ή να χαλαρώνουμε, τότε με την πάροδο του χρόνου προκαλείται πόνος και αποδυνάμωση των μυών.

Ποια είναι τα συμπτώματα του Mouse Shoulder Sydrome;

Τα πιθανά συμπτώματα που εμφανίζονται κατά το mouse Shoulder Sydrome, είναι:

• • Πόνος στο μπροστινό μέρος του ώμου και του άνω βραχίονα.
  • Αύξηση του πόνου κατά την κίνηση της άρθρωσης του ώμου προς τα εμπρός και προς τα πάνω.
  • Αδυναμία να κινήσουμε το χέρι προς τα πίσω, εξαιτίας της τάνυσης του τένοντα του δικεφάλου.

Το πιο κοινό σύμπτωμα όμως στο συγκεκριμένο σύνδρομο, είναι ο πόνος στο μπροστινό μέρος του ώμου, ενώ αλλά κοινά συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Πόνο κατά την κάμψη της άρθρωσης του ώμου (π.χ. χρήση ποντικιού)
• Επιδείνωση των συμπτωμάτων μετά από περιόδους ανάπαυσης
• Ανακούφιση ή βελτίωση των συμπτωμάτων μετά το ζέσταμα του ώμου

Θεραπεία μέσω άσκησης & χειροπρακτικής

Όπως προαναφέραμε, το Mouse Shoulder Sydrome είναι τενοντοπάθεια και όχι τενοντίτιδα, το οποίο σημαίνει ότι δεν υπάρχει φλεγμονή. Επίσης η τενοντοπάθεια, οφείλεται συνήθως σε μυϊκές ανισορροπίες τόσο κατά την κίνηση, όσο και κατά τη στάση του σώματος. Επομένως, η διόρθωση της στάσης του σώματος και η εξισορρόπηση της μυϊκής συστολής σε συνδυασμό με την ενεργοποίηση των κατάλληλων μυών, είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος θεραπείας του συγκεκριμένου συνδρόμου. Βέβαια για να είναι επιτυχημένη μία θεραπεία, θα πρέπει αρχικά να εντοπιστούν αυτές οι ανισορροπίες και οι δυσλειτουργίες, ώστε στη συνέχεια με το κατάλληλο πρόγραμμα άσκησης & χειροπρακτικής, να διορθωθούν. Για αυτό το λόγο στο Functional Movement, αξιολογούμε με εξειδικευμένες δοκιμές τη σωματική & μυϊκή λειτουργία του κάθε ασθενή, εντοπίζοντας οποιαδήποτε δυσλειτουργία ή ανισορροπία στο σώμα του. Στη συνέχεια εφαρμόζοντας τα κατάλληλα θεραπευτικά πρωτόκολλα άσκησης & χειροπρακτικής, καταφέρνουμε να διορθώσουμε τις δυσλειτουργίες ή ανισορροπίες που εντοπίσαμε απαλλάσσοντάς του από χρόνια σύνδρομα & πόνους  που τους ταλαιπωρούν.

Αν ταλαιπωρείστε και εσείς με ανάλογους πόνους και συμπτώματα, επικοινωνήστε με το Functional Movement για να δοκιμάσετε μια διαφορετική προσέγγιση στη θεραπεία χρόνιων πόνων.

Παγούνης Νικόλαος

Κινησιολόγος – Κινησιοθεραπευτής

Εξειδίκευση στην Ιατρικής της Άσκησης

& στην Αθλητική Φυσικοθεραπεία

International Certificate in Osteopathic &

Chiropractic Manipulation

Το άρθρο Πόνος στην πάνω πλευρά του ώμου & τον αυχένα – ‘’Mouse Shoulder Sydrome’’ εμφανίστηκε πρώτα στο Functional Movement.

Η κύφωση μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα οποιασδήποτε ηλικίας, αλλά τα τελευταία χρόνια είναι πολύ συχνό φαινόμενο στα παιδιά της σχολικής ηλικίας. Αυτό συμβαίνει λόγω της κακής στάσης του σώματος και της έλλειψης άσκησης, όπου σε συνδυασμό με την υπερβολική χρήση ηλεκτρονικών συσκευών, διαμορφώνουν λανθασμένα το μυοσκελετικό σύστημα ενός παιδιού κατά την ανάπτυξη του. 

Τύποι Κύφωσης

Η λέξη κύφωση σημαίνει κάμψη προς τα εμπρός, και είναι μια αρκετά κοινή κατάσταση τόσο για παιδιά όσο και για μεγάλους. Κατά την κύφωση, οι σπόνδυλοι «στοιβάζονται» μεταξύ τους στην περιοχή της θωρακικής μοίρας, με αποτέλεσμα να έχουμε τη στρογγυλοποίηση του άνω μέρους της πλάτης.

Οι διάφοροι τύποι κύφωσης που επηρεάζουν τα παιδιά είναι:

Η ορθοστατική κύφωση, η οποία αποτελεί το πιο συνηθισμένο τύπο κύφωσης. Εμφανίζεται πιο συχνά στα κορίτσια παρά στα αγόρια και συμβαίνει όταν τα οστά και οι μύες αναπτύσσονται με αφύσικο τρόπο καθώς μεγαλώνουν, κυρίως λόγω κακής στάσης του σώματος. Αυτό το είδος κύφωσης εμφανίζεται συνήθως καθώς τα παιδιά πλησιάζουν προς την εφηβεία.

Η κύφωση του Scheuermann, η οποία επίσης εμφανίζεται καθώς τα παιδιά πλησιάζουν στην εφηβεία.  Ο συγκεκριμένος τύπος κύφωσης, προκαλεί παραμόρφωση στους σπονδύλους κάνοντας τους να μοιάζουν με σφήνες αντί για ορθογώνια όταν βλέπουμε από το πλάι σε κάποια ακτινογραφία. Η κύφωση του Scheuermann είναι ελαφρώς πιο συχνή στα αγόρια παρά στα κορίτσια.

Η συγγενής κύφωση, η οποία οφείλεται σε κληρονομικούς παράγοντες. Στο συγκεκριμένο τύπο κύφωσης η σπονδυλική στήλη αναπτύσσεται ασυνήθιστα ενώ το μωρό βρίσκεται ακόμα στη μήτρα της μητέρας του, με πολλούς σπονδύλους να συγχωνεύονται μεταξύ τους ή να σχηματίζονται ακατάλληλα.

Πώς μπορούμε να διαπιστώσουμε εάν ένα παιδί έχει κύφωση;

Άλλες φορές η κύφωση είναι εύκολα ορατή, ενώ άλλες φορές είναι πιο δύσκολο να διαγνωστεί η κύφωση. Οι τρόποι με τους οποίους μπορούμε να εντοπίσουμε εάν το παιδί μας έχει κύφωση, είναι:

1. Με τον έλεγχο της μυοσκελετικής ανάπτυξης και ορθοσωμίας (Functional Movement) ενός παιδιού. Αυτός ο έλεγχος, γίνεται από έναν εξειδικευμένο επαγγελματία ο οποίος αξιολογεί την ευθυγράμμιση της Σ.Σ κατά την εκτέλεση διάφορων κινητικών μοτίβων. Με αυτό τον έλεγχο, μπορούμε να εντοπίσουμε αν υπάρχει κάποια παραμόρφωση στη Σ.Σ, και εάν αυτή προέρχεται από τη σπονδυλική στήλη (ιδιοπαθής) ή από άλλη περιοχή του σώματος ως αντισταθμιστική κίνηση (λειτουργική).
2. Με κλινική εξέταση από έναν γιατρό.

Πάντως και στις δύο περιπτώσεις, καλό είναι να επιβεβαιωθεί η κλινική εξέταση, με μία ακτινολογική απεικόνιση.

Πως μπορούμε να διορθώσουμε την κύφωση

Η εξειδικευμένη άσκηση σε συνδυασμό με τη χειροπρακτική φροντίδα, αποτελεί την πιο ασφαλή & αποτελεσματική αντιμετώπιση πρώτης γραμμής της θωρακικής κύφωσης. Ο κύριος στόχος ενός προγράμματος διόρθωσης της θωρακικής κύφωσης, είναι να μειώσει την καμπυλότητα της θωρακικής μοίρας και να βελτιώσει τη στάση σώματος και την κινητική λειτουργία στο σώμα του πάσχοντα. Ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα διόρθωσης της θωρακικής κύφωσης, απαιτεί:

1. Χειροπρακτική κινητοποίηση των θωρακικών αρθρώσεων, λόγω της μειωμένης θωρακικής κίνησης. 
2. Τεχνικές κινητοποίησης π.χ. διαφραγματική αναπνοή για επέκταση του θωρακικού κλωβού. 
3. Διατατικές ασκήσεις με σκοπό να μειωθεί ο μυϊκός τόνος των μυών που επηρεάστηκαν από την κύφωση.
4. Ασκήσεις θωρακικής διόρθωσης π.χ. η κινητοποίηση και η θέση της ωμοπλάτης, είναι αποτελεσματικές για άτομα με θωρακική κύφωση. Ο κύριος στόχος αυτών των τύπων ασκήσεων είναι η διόρθωση της θωρακικής θέσης, καθώς και η βελτίωση της δομικής ευθυγράμμισης και δυσκαμψίας του θώρακα. 
5. Ασκήσεις για τη διόρθωση της στάσης του σώματος, και για την εκπαίδευση της βάδισης, ώστε να αποκτήσει το παιδί μία καλή κινητική λειτουργία & έλεγχο, κάτι που θα τον προστατέψει από μία πιθανή υποτροπή της κύφωσης.   

Στο Functional Movement, υποστηρίζουμε ότι η ανάπτυξη μιας υγιούς σπονδυλικής στήλης ξεκινά από την σχολική ηλικία. Οι συνήθειες και οι δραστηριότητες των παιδιών σε αυτή την ηλικία, επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής τους για τα επόμενα χρόνια. Ενθαρρύνοντας τα παιδιά αυτής της ηλικίας να παραμείνουν ενεργά, και παρακολουθώντας συνεχώς τη στάση του σώματός τους, πάντα σε συνδυασμό με τη σωστή σωματική άσκηση, μπορούμε να τα βοηθήσουμε να αναπτύξουν ένα υγιές σώμα, μειώνοντας ταυτόχρονα σημαντικά τις πιθανότητες εμφάνισης μυοσκελετικών διαταραχών (κύφωση, σκολίωση κ.α).

Οτιδήποτε σας προβληματίζει με τη στάση σώματος & με την κίνηση του παιδιού σας, επικοινωνήστε με το Functional Movement και αξιολογώντας τη στάση και την κίνηση του σώματός του, θα εντοπίσουμε την αιτία που προκαλεί τη δυσλειτουργία,  και με το κατάλληλο πρόγραμμα θα τη διορθώσουμε.

Παγούνης Νικόλαος

Κινησιολόγος & M.Sc Physical therapy

Certified Medical Exercise Specialist

International Certificate in Osteopathic &

Chiropractic Manipulation

Το άρθρο Θωρακική κύφωση Τι πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς & πως διορθώνεται εμφανίστηκε πρώτα στο Functional Movement.

Σύμφωνα με έρευνες το 85% του πληθυσμού, υποφέρει από μυϊκούς κόμπους διότι επηρεάζουν αρνητικά την κινητικότητα του ανθρώπινου σώματός προκαλώντας πόνο, ελαττώνοντας με αυτόν τον τρόπο την ποιότητα ζωής τους. Επιστημονικά οι μυϊκοί αυτοί κόμποι, ονομάζονται σημεία πυροδότησης πόνου ή trigger points και αποτελούν ένα καλά κρυμμένο μυστικό στην παθογένεση πολλών μυοσκελετικών πόνων & κινητικών δυσλειτουργιών.

Τί είναι όμως οι μυϊκοί κόμποι;

Οι μυϊκοί κόμποι είναι άκαμπτες μυϊκές μάζες οι οποίες έχουν έναν κόμπο στο κέντρο τους, το λεγόμενο σημείο εκκίνησης. Οι μυϊκοί κόμποι μπορούν να εμφανιστούν σε πολλά σημεία του ανθρώπινου σώματος, με τα πιο συχνά από αυτά να είναι η πλάτη, οι ώμοι και ο αυχένας. Ο πόνος μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά (active) ή αν πιέσουμε το σημείο εκκίνησης (latent), ενώ στη συνέχεια μπορεί να επεκταθεί από το σημείο εκκίνησης στους γύρω μύες.

Τι προκαλεί τους μυϊκούς κόμπους;

Οι μυϊκοί κόμποι είναι περίπλοκοι και οι αιτίες εμφάνισης τους ποικίλουν. Χρειάζεται βέβαια να γίνουν και άλλες έρευνες ώστε να αιτιολογηθεί η ακριβής εμφάνισή τους, όμως από τα όσα γνωρίζουμε έως τώρα προκύπτει ότι μερικές από τις βασικές αιτίες εμφάνισης των μυϊκών κόμπων είναι:

• Η υπερχρησία και η επαναλαμβανόμενη μυϊκή καταπόνηση, π.χ σήκωμα βάρους με κακή εργονομία κ.α.
• Οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις στην εργασία ή σε αθλητικές δραστηριότητες.
• Οι απότομες κινήσεις και η σωματική επιβάρυνση λόγω αρθρικών δυσλειτουργιών.
• Οι μυϊκοί τραυματισμοί ή οι τραυματισμοί λόγω σύγκρουσης.
• Οι απότομη διάταση ή μυϊκή θλάση.
• Η παρατεταμένη ακινησία π.χ. δουλειά γραφείου, κατάκλιση λόγω νόσου κ.α.
• Το ψυχολογικό στρες.
• Η κόπωση.
• Η αφυδάτωση.
• Οι κακές διατροφικές συνήθειες.
• Οι διαταραχές ύπνου.
• Προβλήματα στους συνδέσμους.

Ο πιο σημαντικός όμως επιβαρυντικός παράγοντας για τη δημιουργία των μυϊκών κόμπων, είναι η κακή στάση του σώματος. Αυτό συμβαίνει διότι οι μυϊκές ίνες είναι φτιαγμένες για να κινούνται (να συστέλλονται και να χαλαρώνουν). Ωστόσο, όταν εμείς στο μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητας μας είμαστε σε καθιστή θέση και κινούμαστε ελάχιστα, τότε αυτό έχεις ως αποτέλεσμα οι μυϊκές ίνες να αρχίζουν να κολλάνε μεταξύ τους, δημιουργώντας κόμπους. Ταυτόχρονα η κακή στάση του σώματος, με την πάροδο του χρόνου επιφέρει ένταση στους μύες και αυτή η ένταση προκαλεί το σχηματισμό ουλώδη ιστού.

Ποια είναι τα συμπτώματα των μυϊκών κόμπων;

Το πρωταρχικό σύμπτωμα των μυϊκών κόμπων είναι ο πόνος. Εξαιτίας όμως του ότι το κάθε άτομο βιώνει διαφορετικά τον πόνο, τα συμπτώματα των μυϊκών κόμπων μπορεί να διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Βέβαια ανάλογα με το σημείο του ανθρώπινου σώματος στο οποίο βρίσκεται ο μυϊκός κόμπος, μπορεί να προκληθούν φαινομενικά αναίτια πόνοι και σε άλλες περιοχές του ανθρώπινου σώματος. Για παράδειγμα, ένα κόμπος στην ωμοπλάτη μπορεί να μεταδίδει πόνο στη βάση του κρανίου προκαλώντας πονοκέφαλο κ.α.

Ποια άτομα κινδυνεύουν να εμφανίσουν κόμπους;

Είναι πολύ λίγα τα άτομα τα οποία δεν θα εμφανίσουν κανέναν μυϊκό κόμπο σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Μάλιστα το 97% των ανθρώπων με χρόνιους πόνους έχουν σημεία εκκίνησης (trigger points), όπως επίσης και το 100% των ανθρώπων με πόνο στον αυχένα. Υπάρχουν ωστόσο, κάποιοι παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης κόμπων και αυτοί είναι:

• Η ηλικία
• Τα υποκείμενα νοσήματα
• Το στρες
• Η ινομυαλγία κ.α.

Πως γίνεται η διάγνωση;

Για να διαγνώσουμε την ύπαρξη μυϊκών κόμπων, πρέπει ένας εξειδικευμένος επαγγελματίας υγείας & άσκησης να αξιολογήσει το σώμα του ασκούμενου, προσπαθώντας να εντοπίσει κάποια σφιχτή μυϊκή μάζα (a taut band of muscle)ή κάποιο μαλακό όζο, ο/η οποίος/α θα προκαλεί πόνο κατά την πίεση τους.   

Πως θεραπεύονται οι μυϊκοί κόμποι;

Αφού γίνει η διάγνωση από έναν εξειδικευμένο επαγγελματία υγείας & άσκησης όπως προείπαμε, μπορούμε να εφαρμόσουμε διάφορες πρακτικές για να θεραπεύσουμε τους μυϊκούς κόμπους. Οι πρακτικές βέβαια που θα ακολουθήσουμε διαφέρουν από ασκούμενο σε ασκούμενο, ανάλογα με τις ικανότητές του και τη φυσική του κατάσταση. Κάποιες από αυτές τις πρακτικές είναι:

• Οι διατάσεις
• Η χειροπρακτική
• Ο βελονισμός
• Η άσκηση
• Οι μαλάξεις

Βέβαια όποια πρακτική και αν επιλέξουμε, ο βασικός στόχος της θεραπείας είναι να απελευθερώσουμε το σημείο εκκίνησης του μυϊκού κόμπου (trigger point), ώστε να μειωθεί ο πόνος και να αυξηθεί η κινητικότητα στη συγκεκριμένη περιοχή, χαλαρώνοντας την υπάρχουσα νευρική ένταση.

Οι περισσότεροι μυϊκοί κόμποι στο ανθρώπινο σώμα, μπορούν να χαλαρώσουν εύκολα και γρήγορα όταν ικανοποιηθούν δυο βασικές προϋποθέσεις.

1. Η διόρθωση της αρθρικής δυσλειτουργίας (χειροπρακτική) και
2. Η χαλάρωση του τοπικού σπασμού

Η πιο απλή μέθοδος για μόνιμη λύση της τάσης στα σημεία πυροδότησης είναι η ισχαιμική πίεση. Δηλαδή η πίεση με σταθερή ένταση και υπό συγκεκριμένη γωνία, που περιορίζει προσωρινά (για 30 περίπου δευτερόλεπτα) την αιμάτωση στο σημείο και το αναγκάζει να χαλαρώσει. Η συγκεκριμένη διαδικασία είναι λίγο επώδυνη, διότι τα σημεία πυροδότησης έχουν την ικανότητα να «ενεργοποιούνται» με την πίεση αναπαράγοντας πολλές φορές τον πόνο σε απομακρυσμένες περιοχές, χαρτογραφημένες για τον κάθε μυ.  

Μπορούμε να προλάβουμε τη δημιουργία των μυϊκών κόμπων;

Εφόσον όπως προείπαμε, οι μυϊκοί κόμποι είναι αποτέλεσμα υπερχρησίας, στρες, κακής στάσης, κόπωσης, κτλ., μπορούν να αποφευχθούν προσέχοντας τη στάση του σώματός μας και την κίνηση μας κατά τις καθημερινές μας συνήθειες και δραστηριότητες.

Άρα:

• Βελτιώνοντας τη στάση του σώματός μας.
• Αποφεύγοντας να σηκώνουμε βαριά αντικείμενα (ζητάμε βοήθεια ή το κάνουμε αργά και σε δόσεις).
• Αποφεύγοντας να είμαστε καθισμένοι για πολλές ώρες, (συχνά διαλείμματα με διατάσεις ώστε να μην σφίγγουν οι μύες) και
• Το κυριότερο βάζοντας την φυσική άσκηση στην καθημερινότητά μας, μπορούμε να  προλάβουμε τη δημιουργία των μυϊκών κόμπων στο σώμα μας.

Στο functional movement, μέσω της άσκησης και σε συνδυασμό με διάφορες πρακτικές οστεοπαθητικής, εφαρμοσμένης κινησιολογίας κ.α, θεραπεύουμε τους ασκούμενους μας από χρόνιους πόνους, διορθώνοντας την αιτία και όχι το σύμπτωμα. Έχοντας εξειδικευμένες γνώσεις και εμπειρία, βοηθάμε τους ασκούμενους μας όχι μόνο να αντιμετωπίσουν τους πόνους και τις παθήσεις τους, αλλά και να μάθουν να τις διαχειρίζονται με έναν διαφορετικό και πιο αποτελεσματικό τρόπο.

Παγούνης Νικόλαος

Β.Sc Sport Science & Physical Education

M.Sc Kinisiology & Physical therapy

International Certificate in Osteopathic and Chiropractic Manipulation

Certified Medical Exercise Specialist

Το άρθρο “Μυϊκοί κόμποι” Ένα καλά κρυμμένο μυστικό στην παθογένεση πολλών μυοσκελετικών πόνων & κινητικών δυσλειτουργιών εμφανίστηκε πρώτα στο Functional Movement.