Ο χρόνιος μυοσκελετικός πόνος μας οδηγεί σε λάθος στατικά και κινητικά πρότυπα

Σε περιπτώσεις μυοσκελετικού τραυματισμού ή πάθησης, σχεδόν πάντα παρουσιάζεται μείωση του εύρους κίνησης των εμπλεκόμενων αρθρώσεων. Η μείωση αυτή μπορεί να οφείλεται σε πόνο, σε φλεγμονή, σε οίδημα, σε κάποια βράχυνση των μυών ή άλλων μαλακών ιστών γύρω από την άρθρωση ή σε συνδυασμό όλων αυτών.

Όταν υπάρχει πόνος ή οίδημα, η φυσιολογική κίνηση του ατόμου περιορίζεται επειδή έτσι περιορίζεται και ο πόνος. Αυτό όμως έχει ως αποτέλεσμα την υποκινητικότητα της άρθρωσης, η οποία επηρεάζει τους μυς (επιφέρει μυϊκό σπασμό) και τα μαλακά μόρια της άρθρωσης.

Για παράδειγμα, ένα άτομο με χρόνιο πόνο στη μέση ή στον αυχένα περιορίζει πολλές φορές την κίνηση στον κορμό, τότε υιοθετεί λανθασμένα πρότυπα κίνησης αλλά και στάσης, επειδή έτσι «αισθάνεται» ότι περι­ορίζεται ο πόνος. Όταν όμως αυτό γίνεται συνεχώς, λόγω της χρονιότητας του πόνου, τότε προκαλείται μόνιμος περιορι­σμός της φυσιολογικής κίνησης της σπονδυλικής στήλης, ο οποίος μελλοντικά θα επιφέρει τραυματισμό.